Zondag stond ik aan de start van mijn achtste Zevenheuvelenloop. Elk jaar kom ik weer met veel plezier terug voor deze herfstklassieker én seizoensafsluiter. Het parcours is mooi en glooiend maar toch snel. Het is altijd koud weer en alles is perfect georganiseerd. Lees hieronder mijn raceverslag.
In 2011 stond ik voor het eerst aan de start. Het was mijn allereerste hardloopwedstrijd en liep 1:20:22. De jaren daarna ging de Zevenheuvelenloop steeds sneller, in 2017 liep ik 1:06 en wilde dit jaar graag 1:05 lopen om mijn motto “the older the faster” weer waar te maken.
Naar de start
Onderweg naar de start. Al jaren ga ik met de trein en dat bevalt altijd goed, mijn vrouw en ik kwamen dus ruim op tijd aan in Nijmegen. Op het station heb ik een een gloeiend hete dubbele espresso genomen om vervolgens door te lopen naar de Zevenheuvelen Expo en het Keizer Karelplein. In de parkeergarages kan je je daar omkleden en de tijd nemen om je voor te bereiden. Het is er altijd gezellig aan de lange tafels, iedereen is altijd wel in voor een praatje.
Ik loop de Zevenheuvelenloop elk jaar nog in mijn korte broek en shirt met korte mouwen. Alhoewel het deze keer rond de 7 graden met koude oostenwind vind ik dat de ideale wedstrijd temperatuur, heerlijk loopweer! Op weg naar het startvak even 10 minuten warmlopen en dan startvak Geel in. Ik liep flink naar voren in het startvak en bond mijn trainingsjack vast voor het huis met nummer 73a. Even dat nummer onthouden voor na de finish, ik kon daar na de loop mijn trainingsjack gewoon losmaken en aandoen om snelle afkoeling te voorkomen.
De race
Mijn doel was duidelijk, zoals elk jaar wilde ik een PR lopen, dus onder de 1:06:32. Mijn stretch goal was 1:05:59 (pace 4:23 min/km) en als ik me een super voelde wilde ik wel proberen een droomdoel halen, 1:04:59 (pace 4:19 min/km). Ik wilde in ieder geval iets minder voorzichtig de eerste 5km lopen en de tweede 5km moest eigenlijk al pijn gaan doen.
Eerste 5km. Al twee minuten nadat de toppers het startschot hadden gekregen ging ik over het de startstreep. De eerste kilometer gaat naar beneden, is er veel publiek en gaat altijd snel. Vervolgens loopt het geleidelijk steeds meer omhoog tot en met de 5e kilometer. Elk jaar staat mijn neef Siebers hier aan de kant, dank voor de aanmoedigingen! Ik voelde me goed en als ik 22:30 zou lopen op de eerste 5km zou ik vast dat PR kunnen pakken. Ik keek op de klok op het 5km punt en tot mijn verbazing liep ik 21:23.
Tweede 5km. Omdat ik me goed voelde trapte ik wat het gaspedaal nog wat dieper in. Deze tweede 5km moesten eigenlijk pijn gaan doen. Kilometer 6 en 7 zijn redelijk vlak en daarna draai je de beroemde Zevenheuvelenweg op. Dan golft de route omhoog en omlaag. Met kleine passen ging ik goed omhoog – op hoog tempo. Omlaag versnelde ik nog flink met mijn lange passen. Ik zet aan maar het voelt nog steeds gemakkelijk dus versnel nog eens op de Engelenberg. De tweede 5km kom ik uiteindelijk door in 20:43! Dat betekent dat de 10km in 42:06 was gelopen, dat is 26 seconden boven mijn PR op die afstand!
Laatste 5km. Kilometer 11 is het allerzwaarste. Het gaat omhoog naar de Meerberg en is de langste klim met voor mijn gevoel ook het steilste stuk. Ik keek naar mijn horloge en zag de gemiddelde pace op 4:13 min/km staan aan het begin van de klim. Ongelooflijk, ik zou als ik met dit tempo doorliep dus gewoon onder de 1:05 lopen. Op dat moment liep ik nog zo lekker en ontspannen dat ik daarvoor wilde gaan. De laatste kilometers zijn altijd zo leuk! Het gaat grotendeels bergaf dus het lijkt een lange sprint, hier moet je alles geven. Wat een publiek stond er langs de kant. Veel gejuich en ik liep daar heel geconcentreerd langs. Op weg naar de finish hoorde ik nog een mooie aanmoediging van KiKa loopster Dominic en vervolgens ging ik door zodat de tank echt helemaal leeg zou zijn bij de finish. Op het bord zag ik 1:04 (de starttijd van de toppers) dus dat betekende dat ik op de 1:02 zou doorkomen. Mijn mond viel open van verbazing. Mijn vuist ging omhoog.
De finish
Ik finishte in een tijd van 1:02.40. De laatste 5km had ik 20:34 over gedaan. Ik kon het zelf niet helemaal beseffen dat ik 4 minuten van mijn PR had gelopen. Mijn Runner’s High is zelden zo hoog geweest. Ik heb zó lekker kunnen lopen en echt alles kunnen geven. Dit was voor mijn gevoel mijn allerbeste wedstrijd ooit. Ik hoop stiekum dat ik er ooit nog een betere komt, maar dat is de grote vraag. Eerst maar eens lekker nagenieten van deze perfecte race. Zie mijn raceverloop bij de officiële uitslag en op Strava.
Het nagenieten begon in ieder geval gelijk bij Café van Buren, daar werd gezellig met mede hardloopgenoten de loop “geëvalueerd”. Daar werden ook mijn race schoentjes – de Nike Zoom VaporFly 4% FlyKnit besproken!
Dank aan de goede organisatie, vrijwilligers, medelopers en publiek! Jullie maken deze run met duizenden lopers elk jaar tot een héél mooi feestje.
