50 km voor KiKa! Mijn verslag van de UH-14 trail

Het trail avontuur zit er op! De “50 voor KiKa” is de langste afstand die ik ooit heb gelopen. Het was erg mooi maar ook loodzwaar, de heuvels bleven maar komen. Uiteindelijk kwam ik gesteund door fantastische mede runners na 5u:50 looptijd over de eindstreep van de UH-14, de trail over de 14 heuveltoppen van de Utrechtse Heuvelrug. Er waren veel gedenkwaardige momenten, lees ze allemaal in het race-verslag hieronder!

Wat is de UH-14?

Het was voor mij echt flink zoeken tot ik had gevonden welke 50 km ik wilde lopen voor mijn 50e verjaardag. Het antwoord was de Utrechtse Heuvelrug Trail 14, lees er hier meer over. De trail is meer dan 50 km lang en er worden 14 toppen van de Heuvelrug bedwongen met totaal meer dan 600 m hoogteverschil. Omdat de trail langer dan de marathon afstand is mag ik me na de loop dus een ultra-runner noemen.

Voor KiKa

Ik loop deze trail om kinderen te genezen. Wederom heb ik KiKa gekozen als goed doel om voor te lopen. Na de Athene marathon – mijn 8e marathon voor Stichting Kinderen Kankervrij – heb ik inmiddels € 108.513,- ingezameld. Daar komt het bedrag voor de 50 voor KiKa nog bovenop. Dank jullie wel voor alle bijdrages en leuke berichtjes tot nu toe!

Insteek voor de trail

Bij deze ultra-trail had ik eigenlijk maar twee doelen: dat ik hem uit ging lopen en op zo’n leuk mogelijke manier. Ik had van tevoren gevraagd of er hardloopmaatjes of vrienden waren die een stukje wilden meelopen of trainen. Dat was een schot in de roos! Ik heb leuke stukken getraind met maatjes die ik al in geen tijden had gezien.

Gelukkig waren er ook veel die op de dag zelf een stukje wilden meelopen. Er was zoveel interesse dat het niet mogelijk was om iedereen een stukje te laten meelopen, omdat het dan te druk zou worden.

De aanloop

Ik had 9 weken keihard getraind. Mijn schema was vergelijkbaar met een marathon trainingsschema, alleen waren de afstanden wat langer en de tempo’s iets lager. Ook liep ik de lange afstanden meer in het bos dan op de weg. Het schema was ook ingekort om ervoor te zorgen dat ik de trail in mijn verjaardagsweek kon doen, geen volle 16 weken, maar alleen de laatste 9 weken van het schema.

Tijdens kerst haalde ik voor het eerst van mijn leven meer dan 100 hardloopkilometers in één week. En in de maand januari was het totaal 313 km. Deze trainingen gingen eigenlijk allemaal goed en waren nog te combineren met 8 solo wedstrijdjes van het leuke Amersfoortse initiatief: 033 Strava Circuit. Ik heb wel een keer last van mijn lies gehad, maar dat ging gelukkig weer weg nadat ik mijn SI-gewricht had laten uitlijnen door mijn fysio.

De dagen voor de loop zag het er even naar uit dat een winterstorm roet in het eten ging gooien, maar op het laatste moment werd deze iets vertraagd en zou de eerste sneeuw pas tegen het eind van de dag echt goed inzetten. Er zou wel een flinke koude oostenwind zijn, gelukkig kan je je daar goed op kleden.

Naar de start van de UH-14

De wekker ging om 7:00. Alles lag klaar dus ik kon me rustig aankleden, ontbijten en aan de koffie. Nog even het weerbericht bekijken om te zien of ik echt de goede kleding aanhad. De voorspelling was dat er een sneeuwstorm zou komen aan het eind van de dag, daarvoor zou het rond de 3 graden zijn, wat regenbuien en met een pittige wind. Dus na het rustig alle sportdrankjes en hapjes voor onderweg in de trail rugzak stoppen ben je er eigenlijk klaar voor. Ik was al een aantal dagen gespannen over deze grote dag. Dat is bij mij gebruikelijke kost voor als ik ergens naar toeleef. Die spanning verdwijnt pas als de eerste stap is gezet. Ook deze ochtend was dat weer zo.

De start was om 9:00 en er zouden 3 runners van mijn hardloopgroepje aansluiten. Runners waarmee ik normaal op de donderdagavond train. Een mooi aantal omdat we met 2 koppels van 2 op goede afstand van elkaar konden lopen. Christiaan, Wouter en Karlijn gingen de verste afstand meelopen tot aan Rhenen. In Rhenen zouden nog Elske en Daniel instappen en vervolgens gingen Olaf en daarna Martijn aansluiten. Omdat de gehele tijd runners meeliepen, had ik vooraf een schema gemaakt zodat ze ongeveer wisten wanneer ze er moesten staan.

1) Start 9:00 Groene Entree Kaapse bossen

2) km 25 – ±11:45 – Rhenen bij Bergweg Bergweg 98, Rhenen

3) km 30.5 – ±12:30 – Rhenen Knooppunt 52. Kruising van Cuneralaan en Zwarteweg, Rhenen

4) km 34.5 – ±13:00 – Parkeerplaats Autoweg Rhenen km 35

5) km 39.3 ±13:30 – Elst LF 4 Midden Nederland route

6) km 50 – ± 14:40 Iets voorbij Leersum

7) km 53 ± 15:00 Finish Groene Entre Kaapse Bossen

Het was maar een grove inschatting en hielp in ieder geval houvast te geven aan degene die gingen instappen. Dit is trouwens de hele UH-14 route in Google Maps.

De start 0 – 10 km – Doornse Kaap en Ruiterberg

We begonnen met zijn vieren. Het is geen wedstrijd, er is geen startschot, wel een startfoto!

De loop begint gelijk met een steile klim naar de uitkijktoren De Kaap. Pittig! De eerste 33 hoogtemeters zitten er dan wel gelijk op! Hier vielen de 2 ballonnen waarmee ik ging lopen af en deze hebben we in de toren achter gelaten. Van het uitzicht op de 25 meter hoge toren ga ik nog een andere keer van genieten, want we liepen gelijk door naar de tweede top: de Ruiterberg. Deze heuvel merkte je eigenlijk niet op. En zo waren er wel meer heuvels die niet heel zichtbaar waren of een gedenkteken hadden. Deze route is vooral een continue glooiend parcours met wél soms steilere klimmen of afdalingen.

Stilstaan bij Fiene

Op kilometer 4 stond ik voor mezelf stil bij Fiene, een vrolijke, vierjarige meid waarbij vorig jaar kanker is geconstateerd. Ik kwam toevallig de dag voor de loop op Linkedin het bericht van haar vader tegen en het greep me erg aan. De orkaan waar het gezin in is beland wil je niemand laten meemaken. Voor haar én alle andere kinderen loop ik voor KiKa. Fiene moet beter worden!

Er waren op de route ook prachtige vlakke gedeeltes, zoals het Leersumse Veld waar we op mooie wandelpaden liepen en ook hier en daar door mul zand en paardenpaden moesten worstelen. Het eerste gedeelte van de loop is het altijd aanvoelen hoe het gaat. Al kletsend ging de eerste 10 km in 1u:04 voorbij. Ik had geen tijdsdoel, mijn doel was uitlopen. Ik merkte wel dat mijn hartslag hoger lag dan ik eigenlijk had verwacht. Dat is bij mij een voorteken dat de dag geen “walk in the park” zou worden.

Van 10 – 20 km – Zuilenstijnse Berg, Vlakke Berg, Elsterberg, Prattenburgse Berg, Sparreboomsche Berg en Buurtsche Berg

Dit waren de kilometers met de meeste heuvels erin! Wat is de Utrechtse Heuvelrug toch mooi! Het begon met de Zuilenstijnse Berg waarvoor ik speciaal “een knik” in de route had gemaakt. Dit was echt een flinke heuvel en ik begon mijn benen hier al wat meer te voelen. Gelijk na de afdaling volgde weer een klim naar Landgoed de Hoge Ginkel. Dat was ook een echte kuitenbijter!

Hierna werd op een vlak gedeelte mijn verjaardag gevierd met een heerlijke muffin en een prachtig verjaardagslied. Dank je wel! Vervolgens liepen we omhoog en omlaag naar de Vlakke Berg (wie geeft een heuvel nu zo’n naam?), de Prattenburgse Berg, Sparreboomsche Berg en uiteindelijk net voor kilometer 20 de Buurtsche Berg. Omdat de noordoostzijde van deze heuvel is afgegraven heb je werkelijk een prachtig uitzicht op Kwintelooijen en eigenlijk de hele Gelderse Vallei.

We hadden de 20 kilometer er daar op zitten en hadden er 2u:06 over gedaan, pauzes tel ik dan niet mee.

Van 20 – 30 km – Paasheuvel, Laarsenberg, Grebbeberg en Koerheuvel.

Met de benen gaat het steeds stroever. Je hoopt altijd op top-benen voor een uitputtingslag zoals deze maar langzaam lopen ze vol. Het gaat zwaarder en zwaarder en het tempo gaat verder omlaag. Ik was niet de enige, ik zag ook dat Wouter niet heel gemakkelijk meer omhoog liep, zoals nog wel het geval was bij Karlijn en Christiaan.

De Paasheuvel, deze heuvel kreeg zijn naam omdat er in begin 19-e eeuw op de top nog Paasvuren werden aangestoken.

Het was de laatste heuvel voordat we uit het bos naar de bewoonde wereld gingen. Rhenen lag te wachten. Opeens loop je uit de natuur zomaar weer tussen de weilanden en in de woonwijken. Ik vond het ook heel raar om lang te moeten wachten voor het stoplicht van een spoorwegovergang. Gelukkig duik je snel weer het groen in richting Ouwehands Dierenpark. We kwamen aan bij de Laarsenberg, we liepen er langs de lege kooien van de dieren en ook hier was het heuvelachtig. Wouter gaf aan dat zijn loop erop zat. Zijn benen waren er wel klaar mee en gelukkig kende hij iemand in de buurt die hem kon oppikken. We liepen met zijn drieën door naar de Grebbeberg. Vanaf het plateau de Grebbeberg heb je een prachtig uitzicht over de Rijn. Wat een enorm verschil met 5 weken geleden toen ik hier liep, alles stond nu onder water. Het waterpeil was enorm gestegen en ik vroeg me af of we onze route naast de Rijn nog wel konden lopen. Uiteindelijk scheelde het een halve meter, anders hadden we een andere weg moeten kiezen. Na 3u:12 looptijd zat het erop voor Karlijn, super bedankt! Christiaan gaf aan door te willen lopen, dat waren de eerste signalen van nog een magnifieke prestatie die zou plaatsvinden…. Elske en Daniel sloten aan, gezellig!

Van 30 – 40 km – Koerheuvel

De route heb ik in 2 stukken vooraf ter voorbereiding gelopen. Daarom wist ik dat in Rhenen nog de pittige Koerheuvel lag te wachten. Mijn vermoeden was dat ik bij deze heuvel waarschijnlijk voor de eerst keer zou moeten gaan wandelen. Het heeft namelijk een steil stuk van 8%! Het bleek dat ik toch wel de heuvel op kon sjokken, het ging langzaam maar ik kwam er. Gelijk gingen we daarna weer de natuur in. Hier was ook een stukje MTB-pad en we hebben dat met gevaar voor eigen leven toch weten af te leggen. Man, wat fietsen sommigen daar keihard.

Vervolgens was er een mooi bospad die ons naar de Parkeerplaats bracht waar Olaf stond te te popelen om te beginnen en mijn lieve Desiree was er met een auto vol aan etenswaren en water.

Stilstaan bij Jasper

Voor Jasper hebben we op dit punt stil gestaan, hij is eind januari overleden op 19-jarige leeftijd. Jasper is de zoon van Pjot die ik goed ken uit mijn tijd toen we in Santa Barbara woonden. Het speciale van Jasper is dat hij op zijn 8e (of was het 9e?) een halve marathon heeft gelopen! Hij wilde daarna altijd al een marathon lopen en toen ze enige tijd geleden in Nederland op vakantie waren was dat het moment. Helaas werd er op dat moment geen marathon georganiseerd, maar wel een trail van 35 km van Mudsweattrails die hij heeft gelopen. Dat is dezelfde organisatie die ook de UH-14 heeft bedacht! Daarom wilden we hem eren tijdens deze loop. Zijn foto is meegegaan tot kilometer 42 zodat hij in gedachten toch een marathon heeft gelopen.

En na de herdenking gingen we weer door. Ook Christiaan besloot door te lopen…! Na een klein stukje verharde weg kwamen we op de prachtige Remmerdense Heide. Ook kwamen we langs een verzameling grafheuvels, maar dat hadden we zelf niet eens door. Het was dit gedeelte wel glooiend, maar er waren geen heuvels. Omdat de benen het nu erg zwaar vonden worden, kon ik niet veel harder lopen dan 9 km/u. Ik had geen idee of ik het ging volhouden tot de finish. Gelukkig had ik tot nu toe geen krampen gehad waardoor ik zou moeten stoppen om te rekken.

Op km 39 kwam de laatste runner erbij! Martijn woont in Elst en kon na 400 m inlopen vanaf zijn huis zo meedoen. We lagen toen een handvol minuten achter op schema. Dat was nu niet meer van belang, het ging nu om uitlopen, de finish halen. Daarvoor moesten we nog 2 heuvels bedwingen. Ondertussen kon ik met iedereen gezellig bijpraten en Martijn vertelde oa meer over de grafheuvels rond Elst.

Van 40 – 50 km Amerongsche Berg en Hazenberg

Vanaf het 40km punt duik je het Amerongse bos in en loopt de weg omhoog. Richting de Amerongsche Berg, het hoogste punt van de route. Het gaat 2 kilometer sluipend omhoog en ik vind het zwaar. Ik besluit een stukje te wandelen, want het ene been snel voor het andere zetten gaat even niet meer. Na 100 meter pak ik de draad weer op en en ga weer hardlopen. Althans, snel gaat het niet, maar het is geen wandelen meer! Bij deze berg is er op de top een duidelijke markering, dus daar moeten we even op de foto. Op de Top!

Het gaat vervolgens bergaf naar Leersum waar op km 47 de laatste heuvel ligt: de Hazenberg! Ook dat is een stevige klim maar ik kom er omhoog, eerst bij de uitkijk de Uilentoren.

En vervolgens bij de Graftombe van Nellesteyn. Daar ga je de steilste afdaling van de trail naar beneden. Dat lukt zonder te struikelen en dan zit het er toch bijna op! Nog 4 kilometer redelijk vlak terrein, maar nog wel door het bos met paardenpaden die leken op oneindige modderbaden en waar je over stronken kan struikelen. Dat gedeelte ging goed, tot we een verharde autoweg opliepen en de navigatie van het horloge me niet op het juiste moment aangaf om weer de bossen in te duiken. Ik keek teveel op mijn klok en zag daarom niet dat ik op de rand van het asfalt zou stappen…. Ik tuimelde bijna omver, maar niet helemaal. Dank je Darthuizerweg dat ik je niet van heel dichtbij mocht bewonderen of mijn enkel op je verzwikte. 🙂 Toen was het nog slechts een kleine 3 kilometer en dan weet je dat je het sowieso gaat halen!! Ook Martijn die bijna zijn langste afstand ooit liep, Olaf die langer liep dan ooit en laten we Christiaan niet vergeten die gewoon de hele route meeliep…! Petje af!

50 km – het juichmoment

Het punt waarop er precies 50 km was gelopen mocht natuurlijk niet zomaar voorbij gaan.

Ik belde daarna met mijn lieve ouders om te vertellen dat het er bijna op zat en goed was gegaan! Nu was het slechts nog een klein stukje lopen over een bospad, vervolgens veilig de N226 oversteken en dan weer aankomen bij de Groene Entree. De FINISH! Na 5u50 looptijd en ongeveer 6u15 totale tijd was het zover.

Des te dichter je bij de finish komt des te beter het voelt. Nee, het voelt geweldig en ik geniet ik er nu al tijden van na. Wat een finish, de ontlading was er en ook KiKa beer was aanwezig om iedereen te feliciteren!

Wat een avontuur, wat een lange afstand!

Dank jullie wel voor alle steun. Wat een support van mede-runners, iedereen die een online of in het echt een duimpje omhoog heeft gegeven! Wat een fantastisch aantal donaties en supermooi bedrag is er ingezameld € 4.322,- voor onderzoek tegen kinderkanker!!

Het was een prachtig avontuur en ook de meest vermoeiende verjaardag ooit 🙂

En als het niet op Strava staat, is het niet gebeurt.

Last but not least: dank je wel lieve meiden thuis voor de geweldige support!