Op de ochtend van de Utrecht Marathon, waar ik de halve zou lopen, stapte ik een een beetje nerveus uit de auto in de koude parkeergarage op het Science Park Utrecht. Ik had de week ervoor een supersnel persoonlijk record op de 5 km gelopen en eigenlijk hoopte ik ook op een nieuw PR op de halve marathon – om mijn motto – hoe ouder, hoe sneller 🙂 waar te maken.
Mijn snelste tijd op de halve stond al drie jaar op 1:37:08, die wilde ik heel graag graag deze keer verbeteren. Ik was wat vroeg en omdat ik het koud vond bleef ik nog een kwartiertje in de auto zitten. Voordat ik eruit sprong in korte broek, KiKa shirt en een vuilniszak om warm te houden tot aan de start.
Het was inmiddels nog maar een half uurtje voor de start van de Utrecht Science Park Marathon en had er zin in. Maar één ding weet ik nooit zeker, hoe pittig moet ik van start gaan? Het lukt me namelijk zelden om een constante race op de halve marathon af te leggen.
Na 20 minuten warming-up was ik in het startvak aangekomen en kwam daar de mede KiKa marathon runners Andre en Loes tegen, gezellig! In het startvak vroeg ik met af wat ik zou gaan doen met de halve marathon van Utrecht. Het was het startvak F, wat als laatste zou vertrekken, dus ik zou de eerste 5km flink moeten gaan slalommen om de minder snelle lopers te passeren. Zouden mijn benen wel een snelle halve marathon aankunnen na deze trainingsweek? Normaal gesproken neem ik namelijk een volle week rust voor een wedstrijd en nu had ik dinsdag en donderdag nog redelijk hard getraind. Zouden mijn benen te snel verzuren als ik te rap van start zou gaan?
Het startschot viel en ik ben maar gewoon lekker snel gaan lopen, mikkend op 1:37:00 (tempo van 4:36 min/km). The race was on! De eerste 10 kilometer vlogen voorbij, het was echt heel erg druk met lopers, dus ik moest inderdaad flink wat slalommen, maar het ging in een heerlijke snelheid!
Ik ben trouwens Erben Wennemars zelf niet tegengekomen maar die liep ook mee met de halve marathon!
De eerste 10 kilometer zaten erop na 45:22 – een tempo van 4:32 min/km! Daarna werd het iets zwaarder. De route ging een stukje over een grindpad, bij een loslopende hond mocht ik even horde springen en omdat we inmiddels in de weilanden liepen kregen we wat meer wind om de oren. De benen werden langzaam ook wat zwaarder dus versnellen zat er niet in. Ik zakte iets terug in tempo, maar niet veel, de 20 kilometer zaten erop na 1:31:27 (tempo van 4:34 min/km). Met nog een kilometer te gaan weet je dat – als er niks gek zou gebeuren – ik mijn persoonlijke record ging breken.
Dan gaan de handjes – de lucht in!
Ook de laatste kilometer ging goed en ik finishte in mijn snelste tijd ooit op de halve marathon: 1:36:02. Wat waren de laatste kilometers zwaar om het tempo vast te houden en wat was ik blij dat ik over de finish ging. Leuk om terug te zien dat het gemiddelde over de hele race hoger was dan 13 km/u!
Eigenlijk liep ik dus een super race. Kan er wat beter? Het enige wat ik me kan bedenken om te verbeteren voor een volgende keer is dat ik wellicht meer vooraan – liefst in een eerder startvak – van start mag gaan. geen idee hoe ik dat bij deze run kon beïnvloeden.
De Marathon Utrecht was trouwens perfect georganiseerd, start – en finish – waren niet te missen, enthousiaste vrijwilligers, voldoende sanitair en genoeg drinken en ook sportgels onderweg. Heel fijn! Weer een mooie medaille verdiend.
Nog 187 dagen tot de marathon in Berlijn, here I come!
Marathons voor KiKa 