De Utrecht Science Park Marathon is een perfecte hardloopwedstrijd die ik graag loop. Na twee keer de halve marathon in Utrecht te hebben gelopen had ik nu de 10km in het vizier om te kijken of ik mijn PR van 42:13 kon aanscherpen. Het liefst duik ik voor de allereerste keer onder de 42 minuten.
De Utrecht Marathon wordt altijd in maart georganiseerd, dus lekker koel en dat vind ik heel belangrijk bij wedstrijden. Het parcours is vlak en er is een afstand voor iedere loper: kidsrun, 5km, 10km, een halve én de hele marathon. De laatste twee afstanden gaan ook echt door de binnenstad en zijn prachtige routes!
Wedstrijddag – ARCTIC is echt de enige omschrijving die ik voor deze dag heb! Ik stap uit de auto in de tochtige parkeergarage op het Science Park Utrecht. Het is -2C en windkracht 5 a 6. Normaal draag ik een korte broek en een shirtje met korte mouwen. Dit wordt mijn allereerste wedstrijd met handschoenen! Daarnaast in lange broek, hardloopshirt met lange mouwen en een hardloopjas. Ik heb er 10 weken marathon training opzitten voor de Boston Marathon, waarvan een week ‘verplichte rust’ door een heftige griep. Al de trainingsarbeid wil ik vandaag omzetten naar een nieuw persoonlijk record op de 10 kilometer. Dit om mijn motto – hoe ouder, hoe sneller 🙂 – ook dit jaar weer waar te maken. De grote vragen zijn of:
- Ik al volledig hersteld ben van de week griep.
- Hoe ik zou reageren op de snijdende kou.
Bij het Sportcentrum Olympos kon ik mijn rugtas afgeven. Wel grappig dat ze in de hal een tent hebben staan die de Marathon in Antarctica promoot. Ik weet niet of het evenement veel inschrijvingen heeft gehad met dit weer. Vanaf Olympos vertrek ik warmlopend naar de start. Ik dribbel daar rond de 3km en trek wat sprintjes, dan vind ik het voldoende en vertrek richting het startvak. Ik ben vooral benieuwd of ik mijn beoogde tempo van 4:12 min/km kan volhouden over de hele afstand. Dan zou ik namelijk voor de allereerste keer onder de 42 minuten uitkomen op de 10 kilometer.
Het is bijna tijd. Ik loop langzaam naar de startfuik en ga van start!
De eerste 1 kilometer – 4:23
Het startschot valt en ik ben lekker gaan lopen, mikkend op een tempo van 4:12 min/km. Go Go Go! Het is echter zó druk, de eerste kilometer kan ik gewoon geen vaart maken, er zijn teveel lopers. Ik wil niet teveel gaan slalommen dus heb me ingehouden – door alleen in te halen waar het echt kon.
Er is al snel een punt waar we worden gefotografeerd door de specialisten van marathonphoto.com. Ik bedenk me dat mijn startnummer niet zichtbaar is omdat ik mijn jasje nog aan heb. Het was te koud om zonder jasje te gaan lopen maar nu zou ik dus niet herkend worden met het startnummer. Ach ja, toch nog een mooie foto gevonden achteraf. Ik voel de koude wind nog!
De eerste 4 kilometer loop ik in de weilanden richting Bunnik. In de weilanden staat de wind altijd pal – of schuin – tegen. En er is opeens niemand om achter te lopen. Waar ik op de eerste kilometer nog veel medelopers zag, loopt er nu niemand in de buurt. Dit stuk is afzien. Gelukkig heb ik nog veel energie, maar de wind en de kou maken het niet aangenaam. Brrr! Wel zie ik dat mijn gemiddelde tempo iets verbeter door sneller te lopen dan in de 1e kilometer. Mijn kilometertijden:
Kilometer 2 – 4:12 min/km
Kilometer 3 – 4:10 min/km
Kilometer 4 – 4:17 min/km
Dan kom je in Bunnik aan, ik voel dat het iets gemakkelijker gaat. De wind wordt door de huizen een beetje opgevangen, er is af een toe wat publiek dat enthousiast aanmoedigt. Fijn!
Kilometer 5 gaat in 4:14 min/km
De eerste 5km gingen in 21:24. Als ik de laatste 5 kilometer in 20:35 zou lopen kon ik de magische 42 minuten grens breken. Dat is 4:07 min/km! Die #sub42 breken zou dus heel pittig worden! Ik voelde me echter nog goed én wist dat er nu een lang stuk met meewind zou komen richting het Science Park.
In de zesde kilometer van het parcours verlaat je Bunnik. Gelijk voel je de wind in de rug. OK, nu een tandje erbij, even flink tempo maken.
Kilometer 6 – 4:13 min/km
Kilometer 7 – 4:01 min/km
Kilometer 8 – 4:05 min/km
Ook dit stuk terug naar Science Park loop ik grotendeels alleen. Als de laatste 2 kilometers beginnen kijk ik voor de laatste keer op mijn horloge en zie dat het erg spannend wordt om nog onder de 42 minuten te komen. Voor me loopt een groepje van 3 in een strak tempo, met een tempoverhoging kan ik erbij aansluiten. Had ik het geweten bij wie ik aansloot was ik wel even naar voren gelopen, maar ik bleef bungelen op de 4e positie om even bij te komen.
We gaan al de allerlaatste kilometer in! De harde wind is nu pal tegen en 2 lopers zakken een beetje af. Ik schuif op en loop nu in de 2e positie van het groepje. We draaien de Cambridgelaan op, de finish is zichtbaar, je hoort de omroeper schallen. Ik weet van mijn vorige wedstrijden dat het dan nog 500 meter is.
Ik kan de gaskraan wat verder opendraaien en loop nu schuin achter degene die voor me loopt. Hé, het is Frank, mijn hardlooptrainer! Ik roep “Frank” maar krijg geen reactie. Ik versnel een stuk en loop nu pal naast hem, “Hoi Frank”. Haha, herkenning, we lachen even naar elkaar. Van hem heb ik een startbewijs van gekregen, dus twee Franks lopen nu naast elkaar, wat een enorm toeval! Inmiddels is de finish al over 400 meter en is het tijd voor de eindsprint. Ik moet iets geroepen hebben: “Kom Frank, Go Go Go” en versnel. Frank gooit er een aanmoediging uit.
De benen worden nu snel zwaarder en ik moet nog best een stuk. Kom op Ramon, tempo blijven houden. Nog even pijn lijden en dan kan je straks nagenieten van een mooie tijd. Bij de finish trek ik nog de rits van mijn jas los. De benen branden nu echt!
Schreeuwend van blijdschap / volledig buiten adem / met in brand staande benen ga ik over de finish. Ik heb 41:40 heb gelopen, wat een tijd! Het laatste stuk ging dus razendsnel. De SUB42 is binnen en kan bij mijn lijst van persoonlijke records worden bijgeschreven. Yes!
Ook Frank komt over de finish en we kunnen op adem komen terwijl we de medaille gaan ophalen. Wat een toeval was dit! Weer wat om over te praten op de wekelijkse training die start vanuit Run2Day Amersfoort.
Marathons voor KiKa 