De Utrecht Science Park Marathon is een perfecte hardloopwedstrijd. Het is vroeg in het voorjaar dus lekker koel. Het parcours is vlak en er is een goede afstand voor iedere loper: kidsrun, 5km, 10km, een halve én de hele marathon.
Ik ging de halve marathon lopen, net als het jaar ervoor waar ik mijn PR in Utrecht aanscherpte tot 1:36. Ik stapte een beetje nerveus uit de auto in de tochtige parkeergarage op het Science Park Utrecht. Het was winderig maar ik hoopte op een “Tokyo toetje”. Ik had 3 weken ervoor de prachtige Tokyo Marathon gelopen en voor die marathon keihard getraind. Die trainingsarbeid wilde ik omzetten naar een nieuw persoonlijk record op deze halve. Dit om mijn motto – hoe ouder, hoe sneller 🙂 – ook dit jaar waar te maken. De grote vraag was of ik al voldoende was hersteld van de marathon. Ik had echter een geheim wapen: ik zou worden gehaast! Wat een luxe! Paul zou mij hazen deze wedstrijd, hij is supersnel en in training voor de volledige Iron Man.
Ik ging naar het Sportcentrum Olympos om daar mijn rugtas af te geven. Vanaf de sporthal ging ik in korte broek, KiKa shirt – en een vuilniszak om warm te houden – naar het startvak E waar ik met Paul had afgesproken. We kwamen elkaar al snel bij de ingang tegen en konden de race doornemen. Ik was vooral benieuwd of ik het afgesproken tempo van 4:30 min/km kon volhouden over de hele afstand!
Het was bijna tijd. We liepen langzaam naar de startfuik en konden van start!
De eerste 10 kilometer – 44:30
Het startschot viel en ik ben maar gewoon lekker achter Paul gaan lopen, mikkend op 1:35:00 met een tempo van 4:30 min/km. The race was on! De eerste paar kilometer vlogen voorbij, er stond veel wind en het was druk met lopers, maar niet vervelend en het ging in een heerlijke snelheid! Ik liep lekker achter Paul aan en hij had een superstrak, vlak tempo zonder teveel schommelingen.
Het leukste stuk van de halve marathon van Utrecht is tussen het 4km en 9km, je gaat dwars door Utrecht en loopt onder de Dom. Er staan veel mensen en op twee punten is er opzwepende muziek. Dit stuk is echt genieten. Je hebt nog veel energie, de benen doen niet moeilijk en iedereen moedigt Paul aan. Omdat hij voorop loopt krijgt hij al het gejuich en de aanmoedigingen toegeschreeuwd.
Domtoren foto – er is nog energie
De eerste 10 kilometer liep ik in 44:30 – een tempo van 4:27 min/km. Ik wist daar dat ik al bijna een minuut was ingelopen op mijn persoonlijke record. Het zag er dus goed uit! Ik keek maar heel af en toe op mijn TomTom sporthorloge, ik vertrouwde op Paul en zijn tempo.
Kilometer 10-20 – 45:01 (1:29:39)
Het tweede gedeelte van elke wedstrijd is zwaarder, ook in Utrecht. Tot de 12 kilometer konden we heerlijk met de wind mee lopen. De route draaide daarna en we gingen slingeren om het Fort van Rhijnauwen. Na het Theehuis kregen we in de nabijgelegen weilanden flink de wind om de oren.
De benen voelden langzaam ook al wat zwaarder. Dan zie ik Paul voor me op een gegeven moment juist versnellen tegen de wind in. Ho! Zei ik. Het was echter een superslimme zet. Hij bracht me naar twee lopers van flink postuur die voor ons liepen. Deze 2 helden konden me nog meer uit de wind houden. Vervolgens liep Paul voor ons alle drie uit en was ik maximaal uit de wind. Geniaal!
Het tempo lag echt hoog. Na de wedstrijd keek ik thuis naar mijn tussentijden. Ik liep blijkbaar een PR op de 15km! Gewoon een paar seconden sneller dan mijn huidige persoonlijke record.
Kilometer 18, 19 en 20 staat de wind er vol op. het tempo zakt iets terug. De 20 kilometer zaten erop na 1:29:39, al bijna 2 minuten ingelopen op de 1:36. Dan weet je dat – als er niks geks gebeurt – dat op de finishlijn een mooie beloning ligt.
Gefinished in 1:34:12
Ook de laatste stukje ging goed en ik finishte in mijn snelste tijd ooit op de halve marathon: 1:34:12. Wat waren de laatste kilometers zwaar en wat was ik blij dat ik de finish zag. Hieronder mijn sprintje in de laatste meters!
Ik eindigde bij de top 10 procent van de finishers (189e van de totaal 2139 lopers en 26e van de 331 mannen van 45 jaar en ouder). Eigenlijk liep ik dus een super race. Kan er wat beter? Het tempo was goed en heel mooi vlak – nogmaals dank Paul! – maar zakte een klein beetje in door de wind tegen in kilometer 18,19 en 20. Een beetje minder wind zou fijn zijn maar er is niets wat ik zelf anders zou doen.
Hulde aan de Marathon Utrecht organisatie
De Marathon Utrecht was perfect georganiseerd, start – en finish – waren niet te missen, enthousiaste vrijwilligers, goede kilometeraanduiding, voldoende sanitair en genoeg drinken onderweg. Heel fijn! er was ook echter iets geniaals!
Geniaal! Sportdrank onderweg in een beker met een rietje!
Uit een plastic beker is bijna niet te drinken als je hardloopt tijdens een wedstrijd, zelfs niet als je het bekertje een beetje vouwt. Je moet eigenlijk gaan wandelen om te drinken. Tijdens deze halve marathon zat de sportdrank in een beker met een deksel erop en een rietje doorheen. Je kon rustig drinken zonder dat je onder de sportdrank kwam te zitten. Geniaal! Ik was het nog niet eerder tegengekomen bij een wedstrijd maar mag van mij in elke wedstrijd.
Blij over de finish lijn.
Nu ga ik even mijn rust nemen om de blessure onder mijn voorvoet – een ontsteking – tot rust te laten komen. Nog 199 dagen tot de Chicago marathon voor KiKa, here I come!
Marathons voor KiKa 
Pingback: Wat een mooi hardloopjaar was 2017 | World Marathon Majors voor KiKa
Pingback: 10km tijdens de Marathon Utrecht | World Marathon Majors voor KiKa