De Tokyo marathon, een prachtige ervaring!

Het is een droom om als hardloper voor KiKa de Tokyo Marathon te mogen lopen en te finishen! Hieronder mijn verslag van deze geweldige marathon, inmiddels mijn vijfde marathon voor de Stichting Kinderen Kankervrij.

De Tokyo Marathon was voor mij een zeer mooie ervaring die ik nooit zal vergeten. Ik liep er mijn snelste marathon tot nu toe en het was zeker de best georganiseerde marathon waaraan ik tot nu toe heb deelgenomen. Dat begon al in de Expo waar we ons startnummer ophaalden. Binnen 10 minuten hadden we die in onze handen en werden we toegejuicht door vele vrijwilligers.

When great volunteers meet tall Dutchies!

Er waren zoveel vrijwilligers, echt ongekend! De race is de populairste marathon in Azië. Er kunnen namelijk maar 35.500 mensen aan meedoen en meer dan 300.000 hardlopers schrijven zich er jaarlijks voor in. 

De wekker om 5:30 uur
Hoe begon de Tokyo Marathon dag? Ik kan altijd snel opstaan nadat de wekker is gegaan én op een marathon dag gaat het altijd razendsnel. Eerst even onder de douche en dan aankleden. De voorafgaande dagen waren de nachten vaak onderbroken door de jetlag: door het tijdsverschil tussen Nederland met Japan had iedere KiKa loper daar flink last van. Deze nacht viel mij mee en al mijn spullen lagen al gereed: hardloopkleding, tas voor na de marathon, de chip voor de tijdwaarneming is bevestigd aan mijn schoen.

Mijn TomTom sporthorloge is opgeladen, alle gels en lege flesjes zitten in de draagriem. In de draagriem zit ook mijn telefoon.Let’s go! Hop, naar het ontbijt want om 6:45 vertrekt de bus naar het startgebied.

Het ontbijt in Shinagawa Prince Hotel – gelegen aan de straat waar de marathon langskomt bij kilometer 28 – is goed verzorgd. Ik neem een paar bruine boterhammen en wentelteefjes met erg veel zoets erop. Ik drink tot 2 1/2 uur uur voor de starttijd altijd heel veel water, wat koffie en een glas melk. Daarna drink ik niets meer tot enkele minuten voor de start van de marathon, dat bevalt me heel erg goed!

6:45 Op naar het startgebied in Shinjuku
Het is vanaf het hotel ongeveer 30 minuten met de bus naar Shinjuku, Tokyo Metropolitan Government Building waar de marathon van start zal gaan. Het is natuurlijk heel spannend! Ik heb een schema van 16 weken met knetterharde training erop zitten. Ben twee weken daarvan ziek geweest en had last van een blessure onder mijn voet maar het voelt vandaag allemaal heel goed. Mijn trainingsschema voor Tokyo was vergelijkbaar met die van de marathon van Berlijn waar ik 3u41 liep. Het trainingsschema betekende elke week 4 à 5 keer hardlopen. Daarnaast had ik ook de de inzamelacties voor KiKa. Al deze inspanningen mochten zich vandaag van mij wel gaan uitbetalen. 🙂

Het startgebied  > startvak B – lekker vooraan!
Wat een strakke organisatie: als je in anderhalf uur 35.500 runners kan controleren, hun tas kan laten afgeven, drinken kan geven, naar de WC kan laten gaan en kan laten starten, dan is het strak geregeld.

Ik liep met KiKa runners naar het startgebied. Met een klein actielijstje ga je aan de slag:

• Lekker hangen: we zitten rustig en nemen de tijd voor wat foto’s.
• Naar de WC: voor mij ging dat vlot, er was geen rij voor de mannen-wc’s. Als vrouw of als je voor een grote boodschap gaat, dan stond je heel lang in de rij.
• Tas inleveren: de tas met kleren en eten krijg ik na de finish weer terug. Mijn plek om de tas in te leveren was nogal een eind wandelen, maar het lukt mij net op tijd.
• Sportdrank en water: als renner mag je in Tokyo niet je eigen sportdrank of water meebrengen naar het startgebied. Ik ga mijn lege bidons vullen met de sportdrank Pocari Sweat – what’s in a name? – die wordt aangeboden. Ik heb Pocari Sweat nog nooit gehad dus dat is een risico. Eigenlijk moet je nooit iets nieuws proberen tijdens een marathon, dus ik hoop maar dat mijn maag ertegen kan!

Na de andere lopers succes gewenst te hebben vertrek ik naar het startvak. Ik heb een oude sportbroek en trui aan om me warm te houden. Die kleding zal ik achterlaten en hoop dat een groot uitgevallen Japanner er iets aan heeft. Ik sta in startvak B en ben daar erg blij mee, want dat is helemaal vooraan. Die plek krijg je door in te vullen dat je een marathon in 3 uur gaat lopen :-).

Je wilt vermijden dat je tijdens de marathon tijd verliest door plaspauzes. Ik wil altijd nog een laatste plas doen als ik in het startvak sta. Omdat er geen cabines waren werd het een struik aan de zijkant van de weg. Dat is op zijn zacht gezegd zeer ongebruikelijk in Japan, sorry Tokyo! Vijf minuten voor de start neem ik nog een halve liter water en een sportgel. Als je zo héél vlak voor de start nog zoveel drinkt krijg je, omdat je gelijk intensief aan het sporten gaat, onderweg toch geen last van plaspauzes. Ik ben er klaar voor.

Startschot
Dan is het zover. Het gevoel is onbeschrijflijk om met 35.500 renners op een startschot te wachten. Het Japanse volkslied speelt, er wordt meegezongen, er is heel veel energie. Ik zit vol met adrenaline en ben niet de enige. START! Een explosie van geluid en ontelbare hartvormige confetti’s storten zich over alle lopers.

Eerst gaan de enorm snelle wedstrijdlopers. Ik ga anderhalve minuut later al over de startmatten en begin aan mijn 5e marathon, mijn 4e World Marathon Major.

Kippenvel
We worden hartstochtelijk toegejuicht door de bomvolle tribunes die naast de start staan opgesteld. Alle renners juichen, maar het gejuich slaat al snel om. In stilte proberen de renners de juiste snelheid te vinden op het eerste stuk. De vele toeschouwers gillen naar de lopers: “Ganbatte kudasai!“(“je kan het!”). Ik deel de marathon voor mezelf altijd op in 4 blokken van 10 kilometer plus een beetje, zo zal ik ze ook beschrijven.

Kilometer 0 – 10 in 48:48
Na het startschot is het altijd even zoeken naar je eigen tempo. Ik ging met opzet niet slalommen om de lopers heen, maar liep met de meute mee. Ik wilde deze marathon op hartslag lopen. dat betekent dat ik mijn hartslag groot op mijn horloge had gezet en probeerde niet boven mijn omslagpunt van rond de 162 bpm te komen. De eerste 7 kilometer gaan licht heuvel af. Ik word voorbij gelopen door KiKa-loopster Anja, pittig tempo loopt ze! Het is heerlijk koel, in de schaduw van de hoge gebouwen is het een perfecte temperatuur – in de tweede helft van de marathon zou het wel anders zijn.

De eerste 10 kilometer vliegen voorbij in 48:48. Dat is sneller dan in Berlijn waar ik op het eind met kramp in de kuiten langs de weg kwam te staan.Het horloge geeft echter aan dat de hartslag keurig rond de 160 bpm aan het schommelen is. Als dat klopt, dan zou ik het tempo langer vol moeten houden dan tijdens de vorige marathon. De aanmoedigingen zijn geweldig en ik zie ook de KiKa-crew en Nederlandse supporters rond het 9 kilometer punt. Wat een heerlijk lawaai kunnen die maken, ik heb niet veel luider gehoord in Japan.

Kilometer 10 – 20 in 1:37:55
De tweede tien kilometer gingen net zo snel als de eerste helft, met 49:07 loop ik nog heel erg vlak. Ik voel me dan ook nog heel goed, er is nog veel energie en geen centje pijn. Het leuke is dat het parcours heen en weer gaat. Daardoor kom je veel KiKa runners tegen en we moedigen elkaar hard aan! Dank Wilfred, Wieger, Stephanie, Bart en vele anderen voor de cheers! Op kilometer 15 komen we langs de prachtige Sensoji Tempel, de oudste tempel in de stad en een van de highlights van Tokyo die ik ook heb mogen bezoeken als toerist.

Ik let geconcentreerd op de mensen om me heen èn of ik nog de kortste route loop. Daarnaast zorg ik dat ik op tijd drink en mijn energie-gels slik. Op de meeste plekken staan echt veel mensen langs de kant en ik hoor ze me heel vaak aanmoedigen: “Jámon!!!“. Mijn voornaam staat in het Japans op mijn shirt, wat fantastisch dat het werkt. Kippenvel!

Kilometer 20 – 30 in 2:29:32
In het tweede gedeelte van de marathon rijst de fel schijnende zon boven de gebouwen uit en wordt het warm. Op de stukken dat er geen schaduw is voel je de zon hard branden. Ik liep met zonnebrand op, niet voor niks want de dag na de marathon waren veel KiKa lopers behoorlijk rood in het gezicht. Daarnaast verschijnen er de pittige bruggen die op flinke heuvels lijken. Ik dacht dat het een vlakke marathon was? De bruggen drukken het tempo. Ook nu loop ik weer KiKa lopers tegemoet en wordt nog een keer voorbij gesneld door een rappe  KiKa-loper: deze keer is het Victor. Er is ook weer een keerpunt waar de route 180 graden omdraait. Hieronder op de foto zie je zo’n keerpunt. Ondanks de hitte en de heuvels loop ik deze 10 kilometer nog dicht tegen de 5 min/km (12 km/u) en kom uit op 51:37. Terugkijkend zie ik dat mijn hartslag op dit stuk soms iets hoger was dan ik zou hebben gewild. De benen worden vermoeider, maar ik heb niet het idee dat er al lood in wordt gegoten – zoals in Berlijn.

Één van de 3 keerpunten.

High Five!

Op kilometer 28 passeren we weer de meegereisde supporters en KiKa Crew, ik loop naar ze toe om ze een high-five te geven. Tot nu toe, door verschil in lengte met de toeschouwers, waren het voor mij vooral low-fives. 🙂

Kilometer 30 – 40 in 3:23:09
De benen voelen flink zwaarder en ik merk dat bij gelijkblijvende hartslag mijn snelheid als vanzelf omlaag gaat. Deze tien kilometer moet ik prijsgeven op mijn hoge tempo, ik loop in 53:37. Een snelle rekensom leert dat ik boven de 3:30 ga uitkomen, maar ook wel minuten onder mijn persoonlijk record van 3:41 in Berlijn!

Tokyo is mijn vierde World Marathon Major voor KiKa.

Ik probeerde deze kilometers nog wel hard aan te zetten omdat de finish in zicht was, maar ik denk dat mijn geest verstandig was. Nooit meer wil ik een warmtestuwing meemaken zoals ooit op de 10km in Amersfoort (waar ik in de EHBO belande). Ik liep dus gewoon flink door en stopte bij elke drinkpost om even wat water of sportdrank naar binnen te gieten. Er werden ook tomaatjes, banaan en mandarijn aangeboden, maar die liet ik liggen.

Kilometer 40 – 42.2 – Laatste loodjes
Het publiek staat in grote getale in de laatste kilometers, wat zijn ze fantastisch.”Fighto!“(“Doe je best!”) Ik heb de aanmoedigingen hard nodig. Alles doet pijn. Ik kom op de lange straat waarvan je weet dat bij de afslag naar links je bij het Keizerlijk Paleis en ook de finish bent aangekomen! Kilometerpunt 41 ben ik gepasseerd, maar waar blijven de bordjes van nog 500m, nog 400m, nog 300m, nog 200m, nog 100m? Ze komen maar niet. Is deze laatste kilometer echt zo lang? En dan vanuit het niets is de afslag naar het Keizerlijk Paleis. Er waren dus geen bordjes voor de laatste honderden meters. De finish is in zicht!

Finish in 3:35:10 een nieuw persoonlijk record.
De handen kunnen omhoog! Ik steek handen in de lucht voor mijn mijn vierde World Marathon Major is. Zes minuten sneller dan ooit. Emoties komen naar boven, wat is dit toch gaaf, hier doe je het voor.

Bij het passeren van de finish lijn wordt je opgewacht door vele vrijwilligers. Samen met de  toeschouwers schreeuwen ze: “Omedeto!“(“Gefeliciteerd!”) en ook Congratulations!

Na de finish lopen we door en krijgen we door lange rijen van heel veel vrijwilligers een handdoek, een folie om je warm te houden, fles sportdrank, flesje water, wat eten en uiteindelijk de prachtige medaille.

Takeaway Tokyo marathon voor KiKa
Het was geweldige ervaring:

• Een enerverende week met enorme sportieve prestatie waar je maanden naar toeleeft.
• Vlekkeloze organisatie door het Run For KiKa Marathon team samen met ATP.
• Gelachen en veel gezien met de gezellige groep KiKa runners.

Resultaat: een prachtig eindbedrag voor KiKa: 422.000,- EUR ingezameld door de 59 Tokyo runners. Met dit geweldige bedrag kunnen er weer onderzoeken worden gestart in het Prinses Maxima Centrum. Dit zodat de genezingskans van kinderen met kanker kunnen worden verhoogd. Dank aan al mijn sponsoren die hebben bijgedragen, jullie zijn toppers!

Mijn tip: als je ooit een marathon wilt gaat lopen, ga er dan een voor KiKa lopen in een wereldstad. De ervaring is onvergetelijk, je kan er nog heel lang op teren. Schrijf je in voor een KiKa marathon avontuur. Ik heb na 5 marathons niet alleen 75.236,- EUR ingezameld voor Stichting Kinderen Kankervrij, ik heb ook prachtige ervaringen gehad, nieuwe loopmaatjes ontmoet èn marathons gelopen waarvan ik nooit had kunnen dromen.

Dank voor al jullie steun tijdens mijn marathon avontuur! Met name van mijn lieve vrouw en kinderen, ouders, familie en schoonfamilie. Zonder jullie steun was het niet gelukt, ik hou van jullie, dank!

Ik heb nu 4 World Major Marathons erop zitten. Nog twee te gaan. De volgende wordt de Chicago Marathon op 8 okt. 2017.