Berlijn Marathon gelopen – wat een race!

Het is een droom om als hardloper voor KiKa de Berlijn Marathon te mogen lopen en te finishen bij de legendarische Brandenburger Tor. Hieronder mijn uitgebreide verslag van deze – geweldige – marathon die ik mocht lopen voor de Stichting Kinderen Kankervrij.

De Berlijn Marathon was voor mij een spektakel en een zeer mooie ervaring die ik nooit zal vergeten. De race staat bekend als het snelste marathonparcours waarop het wereldrecord is gevestigd en dat door een hele mooie èn historische stad. Ik liep er mijn snelste marathon tot nu toe! Goed, laten we bij het begin beginnen. Een waarschuwing – dit is een lang blog – door mijn enthousiasme voor deze World Marathon Major. Wat was het een mooie!

De wekker ging om 5:30 uur af 
Hoe begon de Berlijn Marathon dag? Ik kan altijd gelijk opstaan nadat de wekker is gegaan, nu ook. Eerst even onder de douche en dan aankleden. De spullen liggen gereed: alle hardloopkleding, de – ouderwetse – chip voor de tijdwaarneming is bevestigd aan mijn schoen, mijn sporthorloge is opgeladen, alle gels en sportdrank zitten in de draagriem. In de draagriem zit ook mijn telefoon. Sinds dat we in het ‘selfie tijdperk’ leven, neem ik die altijd mee tijdens hardloopwedstrijden.

Het ontbijt in Hotel Mitte – gelegen aan de straat waar de marathon langskomt bij kilometer 39 punt – is goed verzorgd. Ik nam een paar bruine boterhammen met erg veel zoets erop. Ik drink tot 2 1/2 uur uur voor de starttijd, dit keer dronk ik extra veel omdat het een warme dag ging worden – tot wel 24C. Mijn vorige drie marathons liep ik met een temperatuur van max. 12C. De hoge temperatuur was een puntje van zorg omdat ik eerder dit jaar na een 10 km wedstrijd hardlopen in de hitte last van warmtestuwing kreeg en gelijk naar de EHBO moest. Ik weet wel dat je gelukkig nergens anders zoveel drankjes krijgt aangeboden als bij een marathon , dus zou ik genoeg moeten kunnen drinken onderweg.

Op naar het startgebied
Het is ongeveer 20 minuten wandelen vanaf het hotel naar Tiergarten waar het grootste Duitse hardloopevenement van start zal gaan. We gaan echter met de U-bahn. Iedereen die deze ochtend in Berlijn op straat loopt of met de metro gaat, gaat naar de dezelfde plek toe. Je kan gewoon met de meute meelopen. Het is natuurlijk spannend, maar er is ook veel gretigheid. Ik heb een schema van 16 weken met knetterharde training erop zitten. Mijn trainingsschema voor Berlijn was mijn meest ambitieuze tot nu toe: gericht op een eindtijd van 3:30. Dat betekende elke week 4 à 5 keer hardlopen. Daardoor kreeg ik last van mijn SI-gewricht, maar dat werd gelukkig weer op tijd opgelost. Daarnaast had ik ook de de inzamelacties voor KiKa, dus mijn vrije tijd heeft maandenlang in het teken gestaan van deze Berlijn marathon.

Startvak C – ik sta echt vooraan!
Ik loop met KiKa runner Coen een stukje mee in het startgebied, maar ga daarna solo verder omdat we in andere startvakken zitten. Ik sta in C, die mooie plek krijg je, als je tegen de organisatie vertelt dat je een marathon in 3 uur gaat lopen… Ik lever mijn tas in met de jas en lange broek en heb nu niks anders aan dan mijn hardloopkleding èn een mooie KOMO vuilniszak met twee gaten erin voor mijn armen en een gat voor mijn hoofd. Het is nog wat fris, de vuilniszak zal me warm houden tot aan de start. Het is altijd even een moment om nog de laatste plas te doen voordat je in je startvak gaat. Je wilt vermijden dat je tijdens de marathon tijd verliest door plaspauzes. Vijf minuten voor de start neem ik nog een halve liter water en een sportgel. Ik had ergens gelezen dat als je zo vlak voor de start nog zoveel drinkt dat je dan toch onderweg geen last van plaspauzes krijgt, omdat je gelijk intensief aan het sporten gaat, en dat heeft voor mij deze marathon goed uitgepakt. Ik ben er klaar voor, het aftellen begint. Als het maar niet in mijn rug schiet vandaag, vind ik alles best.

Strak startschot
Dan is het zover. Het gevoel is onbeschrijflijk om met 37.127 renners op een startschot te wachten. Er is heel veel energie. Ik zit vol met adrenaline en ben niet de enige. Drei, zwei, eins START! Daar gaan de enorm snelle wedstrijdlopers. Ik ga één minuut later al over de startmatten en begin mijn vierde marathon, mijn derde World Marathon Major.

Kippenvel
Tijdens de marathon zijn er urenlang honderdduizenden mensen aan het klappen, juichen en je naam aan het roepen. Er spelen meer dan 60 bands en DJ’s. Het allermooiste is het KiKa punt op de halve marathon.

Kilometer 0 – 10 in 49:12
Na het startschot is het altijd even zoeken naar je eigen tempo. Ik had besloten om toch voor de 3:25 te gaan – 20 minuten sneller dan mijn PR van 3:45 – omdat ik zo hard had getraind en dat het mijn kwalificatietijd voor de Boston marathon is. Dit terwijl ik wist dat het erg warm zou worden in het tweede gedeelte van de marathon – en dat ik dit hoge tempo dan zeer waarschijnlijk niet kon volhouden. De dood of de gladiolen, ik wilde het gewoon proberen! De eerste 10 kilometer gaan snel voorbij in 49:12. Het lopen gaat erg lekker, ik heb wat ruzie met een afzakkende riem waar mijn drankflesjes inzitten. Wellicht iets teveel afgevallen tijdens de trainingen van de afgelopen maanden? Ik kon de riem niet strakker krijgen, maar nadat het eerste flesje was opgedronken bleef de riem gelukkig goed zitten.

Kilometer 10 – 20 in 1:38:28
De tweede tien kilometer gingen net zo snel als de eerste helft, met 49:16 loop ik nog heel erg vlak. Ik voel me dan ook nog heel goed, er is nog veel energie en geen centje pijn. Ik kan me weinig van het parcours herinneren. Ik let geconcentreerd op de mensen om me heen en op de blauwe lijn, die de kortste weg aangeeft van de start tot aan de finish. Daarnaast lette ik erop dat ik op tijd dronk en mijn energie-gels slikte. Op de meeste plekken staan veel mensen langs de kant, ik kijk vooral uit naar het 21km punt waar al het publiek van KiKa zal staan.

Halve marathon in 1:43:49
Het halve marathon punt is dan ook geweldig. Al de meegereisde supporters van KiKa en het evenement team staan hun longen uit hun lijf te schreeuwen. Ik steek drie vingers de lucht in ten teken van mijn derde Word Marathon Major. Ik ben dan de eerste KiKa loper die voorbij komt, dat zal op het tweede KiKa punt – op 39km – niet meer het geval zijn, maar dat weet ik op dat moment nog niet.

Kilometer 20 – 30 in 2:30:27
Het wordt inmiddels al behoorlijk warm, vooral op de stukken dat er geen schaduw is voel je de zon branden. Ik ben door mijn eigen drank heen en stop nu bij elke drankpost om water of sportdrank te drinken. Dan gebeurt het, op kilometer 26 komt de pijn en zet het verval in. De benen voelen flink zwaarder en ik merk dat bij gelijkblijvende hartslag mijn snelheid als vanzelf omlaag gaat. Geleidelijk langzamer gaan, dat is niet omkeerbaar. Ik verzet mijn doel -maar ik wil mijn Persoonlijk Record (PR) nog wel breken! Door op dezelfde hartslag te blijven lopen – op steeds lager tempo – zou ik het nog wel 16 kilometer moeten kunnen volhouden. De tien kilometer tussen het 20 en 30 km punt gaat uiteindelijk nog in 51:59. Ik zou nog gemakkelijk mijn PR moeten kunnen halen, maar weet nog niet wat allemaal gaat komen.

Kilometer 30 – 40 in 3:27:55
Pijn lijden zet vol in, de benen worden langzaam maar zeker volgegoten met lood.Ik werd in deze kilometers onder andere ingehaald door de razendsnelle KiKa loopster Anja Ciere. De lieve uitnodiging om samen verder te lopen moest ik aan me voorbij laten gaan. Deze 10 kilometer gingen in 57:28. Toen het zwaar werd moest ik denken aan Tom, het neefje van mede KiKa marathonloper Rein. Tom heeft leukemie, samen met zijn familie strijden ze daar al anderhalf jaar tegen. Dat moet een onbeschrijflijke emotionele tornado zijn en vooral heel erg zwaar. Tom – met een slangetje in zijn neus – en gehele gezin werden aan ons voorgesteld de dag voor de marathon. Ze kwamen – als complete verrassing voor Rein – om hem aanmoedigen tijdens de marathon. Zij hebben het zwaar, dus ik moet niet zeuren en gewoon gestaag doorlopen. Blij zijn met elke aanmoedigingen langs de kant. Nog even doorzetten dan zit het erop – en kan ik mijn nieuwe persoonlijke record vieren! Maar, er gaat iets gebeuren wat me nog nooit is overkomen, iets dat ik ook niet echt zie aankomen. Halverwege kilometer 39 krijg ik kramp in mijn kuiten. Wat is dit? Ik kan niet anders dan strompelen naar de dwanghekken om daar te gaan strekken. Na een minuutje strekken gaat het wel weer en ren in een rustig tempo verder. Nog een kleine 3 kilometer te gaan. Ik ga niet wandelen zoals deze mensen hierboven op de foto, ik ga voor mijn PR.

Laatste loodjes
Dit gaat nog krap worden. Ik loop door en drink nu bij elke verzorgingspost twee bekers met water of sportdrank. Ik hoop dat de kramp wegblijft, maar blijf voor de zekerheid maar helemaal aan de zijkant lopen, want dat is dichtbij bij de dranghekken. Van mij mogen die hekken in de laatste kilometer “kramphekken” genoemd worden. 🙂 Halverwege kilometer 41 schiet de kramp er namelijk weer in. Ik ga weer een minuut rekken, om vervolgens te gaan hardlopen. Dit moet niet te vaak moet gebeuren anders verbeter ik mijn PR niet.

Brandenburger Tor en de finish
De mooie Brandenburger Tor is dichtbij het eindpunt. Je loopt eronder door en dan is het nog een paar honderd meters naar de finish. Hier staan echt veel mensen je aan te moedigen, het is geweldig. Voor de finish zijn grote tribunes waar heel veel mensen de lopers toejuichen.

Het zal toch niet?

Jawel, voor de tribunes – en dus al die duizenden mensen – krijg ik kramp en moest ik wéér gaan strekken. Zucht, voor je gevoel kijkt iedereen naar jou…. zo wil ik niet een marathon afsluiten, dat moet feestelijker!

Ik bedacht me opeens dat bij de Olympische Spelen in Rio de Argentijn Federico Bruno ook kramp had. Hij liep daarom de laatste honderden meters van de marathon zijwaarts tot de finish.

Dat was dé oplossing! Ik ging zijwaarts lopen en ging in mijn handen klappen en zwaaien en tot mijn verbazing gaf het publiek een enorme ovatie! Kippenvel!

Mijn glimlach was weer terug, het laatste stukje liep ik weer rechtdoor tot de finish en zag dat ik nog mijn PR verbeterd had met 4 minuten. Met 3:41:44 staat er dus een nieuw persoonlijk record.

De medaille en de eindtijd
Gelijk na de finish krijg ik felicitaties van de dame die mij de medaille omhangt. Heel netjes dat ze daarbij naar je naam op je startnummer kijken: “Well done Ramon, congratulations”. Ook medeloper Coen Stegeman kwam bijna gelijk aan en we konden elkaar gelijk feliciteren. Mijn telefoon is ontploft van de berichtjes erg leuk om al het medeleven te lezen na de marathon. Dank ook voor het bellen lieve pa & ma toen ik weer op adem was gekomen! Daarna kon ik bijkomen met een halve liter Erdinger (alcoholvrij) in het zonnige park om te genieten van de prestatie en de medaille. Heerlijk.

Takeaway Berlijn marathon voor KiKa
Het was geweldige ervaring:

• Enerverend weekend met enorme sportieve prestatie waar je maanden naar toeleeft. Vlekkeloze organisatie door het Run For KiKa Marathon team met ATP.
• Gelachen: de gezellige groep KiKa runners.
• Tranen: bij de verrassing dat Tom mee was in Berlijn.
• Resultaat: een prachtig eindbedrag voor KiKa: 262.500,- EUR ingezameld door de 46 runners.

Met deze 262.500,- EUR bedrag kunnen er 4 onderzoeken worden gestart. Dit zodat de genezingskans van kinderen met kanker kunnen worden verhoogd. Dank aan al mijn sponsoren die hebben bijgedragen hieraan, jullie zijn toppers!

Mijn tip: als je ooit een marathon wilt gaat lopen, ga er dan een voor KiKa lopen in een wereldstad. De ervaring is onvergetelijk, je kan er nog heel lang op teren. Schrijf je in voor een KiKa marathon avontuur. Ik heb na 4 marathons niet alleen 63.365,- EUR ingezameld voor Stichting Kinderen Kankervrij, ik heb ook prachtige ervaringen gehad in de voorbereiding ervan, nieuwe loopmaatjes ontmoet èn marathons gelopen waarvan ik nooit had kunnen dromen.

Dank voor al jullie steun tijdens mijn marathon avontuur! Met name van mijn lieve vrouw en kinderen, ouders, schoonmoeder en familie. Zonder jullie lieve support was het niet gelukt, ik hou van jullie, dank!

Ik heb nu 3 World Major Marathons erop zitten. De volgende 2 worden de Tokyo Marathon op 26 feb. 2017 en de Chicago Marathon op 8 okt. 2017.