De marathon van Athene is dé authentieke marathon! De moeder van alle marathons gaat van het plaatsje Marathon naar het Olympisch Stadion in Athene. Deze – mijn negende – marathon was voor mij het allerzwaarste parcours ooit, maar wel ook de marathon die ik het meest relaxt heb gelopen. Lees hieronder in mijn verslag waarom!
Athene marathon
Maar eerst, waarom wordt de marathon van Athene de authentieke marathon genoemd? Iedere hardloper weet hoe lang de magische afstand van de marathon is: 42 kilometer en 195 meter. Deze afstand verwijst naar de Griekse boodschapper Pheidippides. In 490 jaar v. Chr legde hij deze afstand af tussen het slachtveld van Marathon en Athene. In Athene sprak hij de beroemde woorden: ‘We hebben gewonnen.’ en Pheidippides viel na deze beroemde woorden dood neer en zo is de moeder van alle marathons dus ontstaan.
Voor KiKa
Dood neervallen wil ik niet, sterker nog, ik loop deze marathon juist om mensen te genezen. Wederom heb ik KiKa gekozen als goed doel om voor te lopen. Na de beestachtige Boston marathon – de koudste en natste en daarom zwaarste editie ooit – is de Athene marathon mijn 8-e marathon voor Stichting Kinderen Kankervrij waar ik inmiddels €108.513,- euro voor heb ingezameld. Dank jullie wel voor alle bijdrages en steun tot nu toe!
Insteek voor de marathon
Een marathon loopt zelden zoals je van tevoren hebt gepland. Althans, ik heb de ideale marathon voor mijn gevoel nog niet gelopen. Vorige jaar liep ik nog een hele sterke tijd van 1:32 op de halve marathon in Dronten. Mijn beste tijd op de hele marathon liep ik in Tokyo: 3:35. Mijn doel is om ooit onder de 3:30 te lopen tijdens een marathon. Ik zag al snel in dat het ik het beter niet zou kunnen proberen in Athene, de weg van Marathon naar Athene loopt tot aan kilometerpunt 32 omhoog. Het hoogteverschil gepaard met de hoge gemiddelde temperatuur van 23C – 26C betekent dat dit niet mijn ideale parcours is om mijn PR te gaan lopen. Mijn trainingsschema heb ik dan ook zo ingestoken dat Athene een pittige – en veel te lange – duurtraining is en dat ik uiteindelijk in december in Spijkenisse een poging ga doen om mijn PR te lopen op de marathon.
Naar de Expo – Startbewijs ophalen op zaterdag
De dagen voor de marathon waren heel relaxed! Het was mooi warm weer en er is heerlijk gefietst. Ik heb verhalen van mede-runners gehoord over mooie marathons en wat je dan heel erg kan missen – bananen! Hoogtepunt was het bezoek aan de Acropolis. Wat een historie!
Als je ooit in Athene bent, en je houdt van zoete desserts ga dan langs bij Lukumades. Deze traditionele, heerlijke balletjes zijn gefrituurd en lijken een beetje op een kruising tussen kleine oliebollen en donuts. Het originele recept is dat ze geserveerd worden met honing en kaneel, maar bij Lukumades kan je elke topping kiezen waarvan je kunt dromen inclusief diverse soorten ijs ernaast. Aanrader! Ik heb heel hard in dat restaurant gelachen met de groep. Het was flauwe humor maar bijna buikpijn van gekregen. 🙂
Afijn, bij de Expo werd het startbewijs snel uitgegeven, uiteraard nog even op de foto met hardloopmaatje Berry!
Daarna konden we de benen rust geven aan het nabijgelegen strand: Edem Beach! Op het strand, met de voeten in het zand lekker gegeten en tussendoor nog een duik genomen in de koele zee. Wat een luxe zo vlak voor de marathon en dat in de maand november!
Naar de start op zondag
Na een korte nacht stonden we om 5:00 aan het ontbijt en om 5:45 liepen we naar de bussen die ons naar Marathonas gingen brengen voor de start. De route van de bus was tegenovergesteld aan die van de marathon. Het betekende dat we de heuvels zagen waar we op moesten lopen. Ik werd daar wel een beetje stil van, want de weg bleef maar dalen tussen km 14 en km 30 en dus straks stijgen voor ons. Het marathon plan was om straks rustig van start te gaan en daar was ik echt heel blij mee. In het stadion van Marathonas zag ik nog voetbalmaatje Koen en kon hem veel succes wensen met zijn eerste marathon.
0 – 10 kilometers – 54:23 – Het stoombad
Na een tijdje te hebben gezeten met andere KiKa-lopers was het tijd om naar mijn startvak te gaan. Na een prachtige Sirtaki en andere ceremonies gingen we van start. Het was erg druk met lopers op de weg. Rond de 20.000 marathonlopers waren opgedeeld in 12 startvakken, dus dat zijn nog steeds veel runners die tegelijkertijd beginnen te lopen. De START! is een mooi schot en vlak erna begon het meteen hard te regenen. Ik liet me door heel veel lopers inhalen en kreeg zelf behoorlijk last van de luchtvochtigheid en warmte nadat de regen was gestopt. De regen op het warme wegdek verdampte gelijk weer met als resultaat: een stoombadje! Mijn doel was de marathon op maximaal hartslag 145 te lopen, maar hoeveel ik mijn tempo ook liet zakken, ik bleef flink boven die hartslag de gehele marathon. Het parcours was hier nog redelijk vlak en ging op sommige stukken naar beneden. Het bleef wel bewolkt, dat was erg fijn!
10 – 20 kilometer – 1:51:26 (57:01) – De klim begint
De klim zou hier beginnen en van veraf was het al te zien. Dit is veel meer dan vals plat! Het waren echte, grote, stevige heuvels. Het tempo ging omlaag naar de 10km/u en de hartslag bleef hoog boven de geplande hartslag. Gelukkig was er bij elk dorpje of stadje enthousiast publiek. Het mooie van deze geweldige Griekse toeschouwers aan de zijlijn is dat ze echt bedoelen wat ze zeggen! Ik hoorde ontelbare ‘Bravo’s en‘ Excellente’s, en ze zeiden het met gevoel! Het was geweldig! Vooral de kinderen waren onvermoeibaar: ze schreeuwden, dansten, high-fivede vol enthousiasme. Heel veel kinderen droegen ook met trots hun medaille die ze hadden verdiend met de kidsrun. Ook de hele kleine kinderen hadden de medaille om – zodat deze bijna de grond raakte, zo lief! Ook werden er veel traditionele olijftakken uitgedeeld door de supports! Ondertussen bleef het redelijk bewolkt en dat zorgde ervoor dat de gevoelstemperatuur rond 23-24 graden bleef steken en niet verder opliep. De luchtvochtigheid werd ook steeds minder, daar was ik heel blij mee!
20 – 30 kilometer – 2:51:21 (59:55) – Hardloopmaatje op een slachtveld
Ergens tussen het 20 en 30 kilometerpunt kreeg ik een hardloopmaatje. Nee, het was geen hardloper, maar liep toch een heel stuk met me op. Deze viervoeter was een prachtige hond en liep zo’n 2 kilometer met de hardlopers mee. Eerst was ik even bang, maar het tempo van de hond was erg goed en regelmatig, bravo! Ook vanuit het publiek werd er hard gejuicht voor deze prestatie….en als een hond het kan, dan moet ik deze oneindige klim toch ook wel kunnen! :-). Deze 10 kilometers waren echt het allerzwaarst, het werd een slachtveld! Hardlopers kregen hier kramp, moesten rekken en gingen wandelen. De klim ging maar door tot bij kilometer 28.5 waar het KiKa toeschouwerspunt was. Wat heerlijk om daar high-fivend doorheen te lopen. Het geeft altijd weer een geweldige boost om zo te worden herkend en toegejuicht. Dank aan allen die daar stonden te schreeuwen!
30 – 40 kilometer – 3:47:22 (56:01) – Omhoog en dan omlaag
Op kilometer 31 is de laatste, lange klim en daarvandaan gaat het het parcours omlaag – met hier en daar nog een pittige viaduct en klimmetje naar de finish in het Olympisch Stadion. Zo’n afdaling is fijn! Eindelijk kon ik nog meer relaxen. Ik laat me naar beneden vallen – iets wat ik veel heb getraind de laatste tijd – en kan dan met mijn lange passen zelfs runners inhalen. Ik besef me erg goed dat deze marathon veel te lang is voor een “duurloop training”. Ondanks dat ik relaxed heb gelopen, beginnen mijn benen langzamerhand flink pijn te doen, dus ik houd een stevig tempo vast maar wil niet forceren. Ik voel me dan ook nog redelijk goed! Ik heb prima gegeten onderweg – 5 SIS-gels – en genoeg gedronken – zowel water als sportdrank – die in flesjes werden gegeven waarvan ik bij elke waterpost wel gebruik van maakte omdat het zo warm was. Ook kreeg ik voor het eerst tijdens een marathon een klein glaasje cola in me handen gedrukt, ook deze ging er zonder problemen in. De kilometers tikten weg, de finish lonkte.
42km195m – 03:59:13 – de finish
Met mijn relaxte passen trotseerde ik de laatste kilometers van deze beproeving. Ik zag dat mijn gemiddelde tempo op rond de 5min39sec/km stond, dus ik zou in de buurt finishen van de 4:00 uur. Ik schakelde mijn horloge naar totale tijd gelopen en deed een snel rekensommetje bij het 41 kilometerpunt. Het was niet het doel maar onder de vier uur moest wel gaan lukken! Het publiek stond hier rijen dik aan de kant, heerlijk, ik kreeg er kippenvel van. Nog een paar bochten en de afslag naar het Panathinaiko Olympisch Stadion kwam in zicht. Na de laatste bocht zag ik een compleet volgepakt stadion. Net als iedere loper geniet je dan heel erg van de laatste meters. De armen kunnen omhoog, lekker juichen en hard schreeuwen, het gaat gaat allemaal vanzelf. De laatste meters …… ik ben er! Met een mooie tijd van 03:59:13 kom ik over de finish. Bravo!
Na de finish nog even snel een foto genomen om daarna door te lopen naar het KiKa punt in het stadion.
Daarna met Alex en Noortje – Alex en ik zijn vaker samen gefinished voor KiKa in prachtige steden – naar de top van het stadion geklommen om een paar mooie foto’s te maken. Met de marathon in de benen ging dat niet heel soepel, maar het was het absoluut waard want het uitzicht op dat punt is er zó onvergetelijk mooi!
Voor mezelf en mijn kamergenoot Berry kocht ik op de terugweg het grootste stuk Red Velvet taart in heel Athene. Na het relaxen in de middag op het dakterras van het hotel was het tijd voor het Fun After The Run Diner. Daar mocht ik bekend maken hoeveel de 39 runners totaal hadden ingezameld, het was echt heel veel: € 185.141,-. Athene was de laatste marathon voor Kika dit jaar. In totaal zamelden 258 hardlopers in 2019 maar liefst € 1.693.063,- in. Wat een géweldig bedrag voor onderzoek naar kinderkanker!!
Mijn tip: als je ooit een marathon wilt gaat lopen, ga er dan één in een wereldstad voor KiKa lopen. De ervaring is onvergetelijk, je kan er nog heel lang op teren. Ik heb prachtige ervaringen gehad, wereldsteden mogen bezoeken, nieuwe loopmaatjes ontmoet èn marathons gelopen waarvan ik nooit had kunnen dromen. Schrijf je nu in voor een KiKa marathon avontuur!
Dank voor al jullie steun tijdens mijn Athene marathon! Als ik goed herstel van Athene hoop ik over 5 weken de marathon van Spijkenisse te lopen, het liefst in een PR en nog liever onder de 3u30. Ooit liep ik in Spijkenisse mijn allereerste marathon omdat die van New York in 2012 op het allerlaatste moment werd geannuleerd. Ik stortte tijdens de marathon van Spijkenisse volledig in – en heb er nog een flink appeltje mee te schillen. Stay tuned!
Marathons voor KiKa 