De Zeewolde Endurance is een goed georganiseerd triatlon weekend inclusief hardloopwedstrijden op de laatste dag. Een aanrader! De run stond eigenlijk helemaal niet in mijn plannen. Toch heb ik daar de 5km gelopen… terwijl ik eigenlijk had afgezworen om die afstand nog een keer te lopen.
Op de 5km heb ik mijn grote doel al in 2016 behaald. Ik dook bij de Veluwepoortloop in Nijkerk onder de magische 20 minuten grens (19:47). Dat vond ik zo’n geweldige mijlpaal dat ik zwoor dat het de laatste keer was. Omdat je zo voluit gaat op de 5km vind ik het een marteling. Geef mij maar de 15km of de halve marathon. Alhoewel die afstanden veel langer zijn vind ik ze een stuk minder pijnlijk!
Waarom dan toch meedoen? Mijn Run2Day trainingsmaatje Emile wil dolgraag sneller worden op de 5km en de 10km. Hij is er keihard voor aan het trainen. Emile was nog nooit eerder onder de 20 minuten grens gedoken dus gingen we op zoek naar een wedstrijd in de buurt: Zeewolde.
Hardloopwedstrijden in de zomer kan ik nooit van genieten door de te te hoge temperatuur maar het waren – voor de maand juni – ideale omstandigheden: rond de 18 graden, licht bewolkt en een beetje wind (windkracht 4).
Zeewolde Endurance – aan de start
We spraken af dat we ieder onze eigen wedstrijd gingen lopen. Nadat we een kwartiertje hadden warmgelopen was het tijd voor een startvak selfie en mocht de wethouder van Zeewolde de 150 lopers enthousiast maken.
Zeewolde Endurance – 5km – hardloopwedstrijd
Dat deed hij prima! Bij de start vlogen er een paar heel hard vandoor. Ik wilde zelf met het tempo van 4 min/km (15km/u) vertrekken en kijken hoe lang ik dat vol zou houden.
Kilometer 1 – 3:56
Het eerste stuk was en winderig. Ik liep achter een paar man aan om zo wat uit de wind te lopen. De eerste kilometer ging ondanks deze lichte tegenwind en wat hoogteverschil eigenlijk prima. De route hadden we verkend tijdens het warmlopen en we wisten dat het licht omhoog liep. Dat de eerste km in 3:56 werd afgelegd was dus een heel goed teken.
Kilometer 2 – 3:58
Maar dan begint het harde werken pas echt. De 2e kilometer ging ook in een goed tempo: 3:58. Degene die voor me liepen inclusief Emile namen wat gas terug en ik liep ze voorbij om het goede tempo vast te houden. Als dit zo doorging zou het voor Emile en mij wellicht een een PR kunnen worden.
Zeewolde Endurance 5km loop. Ik vlieg laag!
Kilometer 3 – 4:02
Op 2.2km was er een keerpunt midden op het fietspad. Dat is erg pittig omdat je dan bijna volledig tot stilstand komt en dan vervolgens weer versneld om op tempo te komen. Dit kost extra kracht! De derde kilometer zakte ik daardoor ietsje in en kwam uit op 4:02.
Kilometer 4 – 4:00
Van de vierde kilometer weet ik eigenlijk niet veel meer. Ik liep nog steeds met een paar mannen achter me inclusief Emile. Die kilometer voltooide ik in 4:00. Een snelle rekensom leerde me dat een persoonlijk record dan wel eens lastig zou kunnen worden. De laatste kilometer zou ik onder de 3:53 moeten lopen om dat te bereiken.
Kilometer 5 – 3:48
Je ben al volledig buiten adem, toch is de wil sterker om het gas volledig open te draaien en flink door te stappen. Niet meer op je horloge kijken, alleen maar lopen. Eerlijk gezegd dacht ik onderweg niet dat ik het zou gaan halen. Gelukkig heb je in de uitgestrekte weg langs het water in Zeewolde goed zicht, dus van verre afstand kwam de finish langzaam maar zeker dichterbij. Ik bleef maar versnellen en versnellen. Wat fijn is het dan om niet te worden ingehaald maar dat je zelfs nog een aantal lopers weet te passeren.
Stap voor stap komt de finish dichterbij, totdat je dicht genoeg bij de tijdswaarneming ben en op het bord ongeveer 19:28 ziet staan. Hoe kan dat? Dat is 20 seconden onder mijn PR!
Ik wist dat ik redelijk snel in de laatste kilometer liep, maar dit was wel heel erg snel. Juichend over de finish! Mijn horloge gaf aan dat ik 4.91km had gelopen. Dat verklaart het wel, de race was iets te kort, but I’ll take it!
Ik was nog compleet buiten adem, het kost minuten om te herstellen. Emile was vlak achter me gefinisht, dus die had de 20 minuten barrière gebroken. Wat een topper!
Naderhand zag ik bij de officiële uitslagen dat de netto eindtijd 19:26 sec was geworden én dat ik een een hele mooie 5e plaats had gelopen!
Wellicht was dit niet mijn allerlaatste 5km en bedenk ik me ooit dat ik onder de 19 minuten grens wil duiken. Blijven dromen. 🙂
De Boston Marathon zou mijn zevende marathon worden, één waar ik jaren naar had uitgekeken. De dagen ervoor was ik echter nog nooit zó nerveus als voor deze Boston Marathon – en eigenlijk was ik ook met vlagen bang. Lees hieronder in mijn verslag waarom.
Eerst het positieve, wat een marathon zou het worden: mijn 6e (en dus laatste) World Marathon Major na in het zamelen van meer dan €104.000,- sinds 2011 voor KiKa! Het is echt een droom om de Boston Marathon te mogen lopen: het is de oudste marathon die jaarlijks wordt georganiseerd en de 30.000 fitste hardlopers van de wereld staan aan de start. Bij de finish zou ik 2 medailles krijgen: de Boston Marathon medaille en de felbegeerde Six Star Finisher medaille voor het uitlopen van de marathon in alle 6 de World Marathon Major steden. Naar die laatste medaille keek ik al jaren uit.
Boston was mijn eerste Major die niet door Run For KiKa Marathon werd georganiseerd. Gelukkig deden er wel bekenden mee. Er waren 10 Nederlandse lopers die ik kende van de voorgaande KiKa marathons én Wouter van mijn Run2Day hardloopje groepje uit Amersfoort. En wat echt super was: en mijn vrouw Désirée was mee, om me voor deze hele speciale marathon aan te moedigen!
Dan het negatieve, gedurende de dagen voor aankomst – en in Boston zelf – keek ik vaak naar de weervoorspelling. Ik denk dat iedere loper, vrijwilliger en toeschouwer dit heeft gedaan. Het dramatische weersvooruitzicht was:
Continue harde regen met geregeld hoosbuien. Uiteindelijk viel er tijdens de marathon 60 mm regen, dat valt er in Nederland gemiddeld in een hele maand.
Harde tegenwind gedurende de gehele route: tot windkracht 6.
Koud: tussen de 6 en 8 graden Celsius.
Hoe zou ik in die omstandigheden, zonder onderkoeld te raken, de marathon kunnen uitlopen? Ik werd er heel erg bang van en was daardoor ook meer gespannen dan ik ooit was geweest voor een marathon.
Naar de Expo
De eerste activiteit in Boston was om naar de Expo te gaan om het startnummer op te halen. Altijd een mooi moment! Op de vrijdag was het nog rustig, het startnummer was dan ook razendsnel opgehaald.
Daarna mocht ik me op de Expo melden bij de Abbott World Marathon Majors stand. Dit zodat ik gelijk na de finish niet alleen de Boston medaille maar maar ook de Six Star Finisher medaille kon ophalen! Woohoo!
Ik heb in het weekend voorafgaand aan de marathon lekker gegeten en een mooie tour gemaakt naar onder andere Harvard University. Daarnaast ook een tour op het land én water met de Boston Duck Tours. Een aanrader!
Fenway Park uitgeblazen
Een dag voor de marathon gingen we naar Fenway Park voor een honkbalwedstrijd met de Boston Red Sox.
Het was echter zo koud – door een snijdende ijswind – dat we na 15 minuten het stadion verlieten om in een koffiezaak te gaan opwarmen. Op dat moment zag ik de marathon echt even niet zitten. Als het zó koud zou zijn én de het zou snoeihard gaan regenen én je had tegenwind dan zou ik het wel eens niet kunnen halen door onderkoeling.
Kleding
Ik moest gaan besluiten welke kleding ik aan ging doen. Je verliest de meeste warmte met je hoofd en bovenlichaam, dus die moesten goed, het liefst waterdicht, worden ingepakt. Van top tot teen ging ik voor:
Hoofd: een hardlooppet met daaronder KiKa bandana over de oren.
Bovenlichaam: Kika-shirt, een ademend hardloopjack en daaroverheen een doorzichtige vuilniszak om het waterdicht te maken en handschoenen. Het KiKa shirt zou helaas niet zichtbaar zijn, anders zou ik nog een shirt aan moeten doen voor onder het jack, en dat zou dan weer zwaarder worden.
Onderlichaam: een korte en lange broek, plus compressie-tubes om mijn kuiten warmer te houden. Gewone sportsokken en hardloopschoenen.
Op de ochtendvan de marathon heb ik me nog overal ingesmeerd met een halve pot vaseline: ik wilde de kans op blaren op mijn voeten en schroeiplekken door geschuur van natte kleding zo klein mogelijk houden. Deze outfit moest me gaan beschermen tegen het weer. Zie filmpje van het weer gedurende de ochtend van de marathon.
De wekker is niet nodig
Hoe begon de Boston Marathon dag? De voorafgaande nachten waren wat korter door de jetlag. Deze nacht viel mee, ik werd vanzelf wakker en al mijn spullen had ik de dag ervoor al klaargelegd. Eerst even onder de douche, de kleding aan en hop: aan het ontbijt. De boterhammen gaan er snel in en ik drink wat water, koffie en een glas melk.
Het lijkt wel Woodstock
Vanuit het Boston Common Park – wat heel dichtbij het hotel lag – vertrekken mooie gele schoolbussen. Ze brengen ons naar Hopkinton waar de start plaatsvindt.
Samen met loopster Susan kom ik, na een uur rijden in de stromende regen, aan in Athlete’s Village. Een compleet hardloopdorp waar alle marathoners zich verzamelen. Het bestaat uit 2 grote modderige velden waar tenten staan opgesteld.
Het leek wel Woodstock: overal modder en grote plassen, voorzichtig schuifelende mensen en ook hardlopers die onderuit glipten, harde jaren zestig muziek uit de speakers en als men naar de start loopt worden er veel kleren uitgedaan. 🙂
De start!
Susan en ik komen KiKa runners Erik, Wieger en zijn loopmaatje tegen.
Samen wandelen we naar de officiële start. Het is vreemd, want vanuit het niets kom je aan bij de startlijn, er zijn geen Corrals meer. Ik adem diep in, zet mijn sporthorloge aan en begin mijn allernatste avontuur ooit.
Kilometer 0 – 10 kilometer – 52:02
De regen valt genadeloos, terwijl de eerste kilometers rustig wegtikken. De route is hier zoals ik had gedacht: de hele tijd glooiend maar overwegend heuvel af. Het gehele parcours is trouwens erg overzichtelijk, 42 kilometer lang rechtdoor. Er zijn slechts drie afslagen in de gehele route die vanaf Hopkinton naar de volgende steden gaat: Ashland, Framingham, Natick, Wellesley, Newton, Brookline en uiteindelijk Boston.
Mijn missie is om deze marathon gezond uit te lopen. Ik start daarom rustiger dan gepland met een pace van rond de 5:15 min/km. Achteraf gezien had ik nog iets rustiger moeten starten. Het eerste stadje is Ashland, ik vind het ongelooflijk dat er nog zoveel mensen buiten in de stormachtige regen staan die aanmoedigen: “You can do this!”
De straat waarop we lopen lijkt soms wel op een riviertje, als je aan de verkeerde kant van een weg loopt, stap je tot je enkels in het water.
Na Ashland ga ik op weg naar Framingham waar ik na 10 km Désirée zou zien. Leuk om een punt te hebben om naar toe te lopen! De route liep glooiend door tot ik de stad inliep. Yes! Vlak na het treinstation stond Désirée aan de linkerkant, een grote natte knuffel en ik ging weer door.
10 – 20 kilometer – 1:45:20 (53:18)
Het bleef ondertussen maar regenen en af een toe kregen we een echte hoosbui over ons heen. Al mijn kleding is al lang doorweekt, het geluid van soppende schoenen om je heen is eentonig. Het publiek zorgt gelukkig voor geweldige afwisseling. Rond het twintig kilometer punt bevind zich Wellesley College waar we het fanatiekst worden aangemoedigd. Het staat bekend als The Scream Tunnel. De meiden van het College schreeuwen hun longen uit hun lijf en smeken om kussen van de deelnemers. Het bleef bij mij voor wat high-fives, maar dit gaf zeker wel een grote boost.
Qua kleding wordt mijn lange broek erg zwaar, fladdert in de wind en en zakt af een toe een beetje af. Toch heb ik wel het idee dat ik de juiste kleding heb aangedaan. De pet en plastic zak houden mijn lichaam redelijk op temperatuur.
20 – 30 kilometer – 2:43:47 (62:29)
Nu start het pittige gedeelte van de marathon. Op naar de stad Newton waar een serie van vier heuvels tussen kilometer 28 en 32 kilometer moet worden bedwongen. Ik voel dat mijn kuiten, hamstring en bovenbeenspieren al voor de heuvels wat stijver worden – door de combinatie van inspanning en kou. De grote afstand lopen met tegenwind begint aan te tikken. Als het nodig is zal ik straks bergop gaan wandelen. Beter rustig aan doen dan dat de kramp er al op 10 km voor de finish in schiet!
De vier heuvels zijn echt pittig en tot twee keer toe zet ik het op het wandelen om bergop te komen. Ik ben gelukkig niet de enige die hier omhoog wandelt. Gelukkig staat hier ook wild enthousiast publiek die je omhoog dragen: “You got this!”
30 – 40 kilometer – 3:47:49 (64:02)
Na Heartbreak Hill, de laatste heuvel op kilometer 32 gaat de route glooiend omhoog en omlaag naar Boston. Dit stuk moet ik gewoon kunnen uitlopen, het gaat me lukken. Ik tel af naar kilometer 40 waar ik Désirée weer zou zien én waar ik de KiKa vlag zou krijgen. Mijn KiKa shirt mag dan niet zichtbaar zijn, ik kan straks wel trots met de vlag over de finish! Ik zie nu onderweg steeds meer lopers bevangen worden door de kou en deze worden naar de medische posten gebracht. Ik ben in Boston aangekomen en ben de tel kwijt hoeveel hoosbuien we inmiddels hebben gehad, maar ben blij met mijn vuilniszak. Opeens hoor ik KIKAAAAA. Het is Désirée die ik bijna voorbij was gelopen. Ik ren naar haar toe en zeg dat ik van haar hou, een dikke zoen volgt en ik krijg de vlag in mijn handen gedrukt.
40 kilometer – finish 3:60:59
Nog even volhouden en dan heb ik alle 6 World Marathon Majors uitgelopen! Dit kan niet meer mis gaan. Het publiek is uitzinnig. Er is echter nog een kleine uitdaging, een viaduct, maar ook daar lukt het om naar boven te sjokken. Na het viaduct is de tweede afslag van de marathon: rechtsaf naar Hereford Street. De straat is daar helemaal bezaaid met jasjes, plastic zakken en capes. Iedereen trekt zijn regenkleding uit en gooit het op de grond. Ik scheur ook mijn plastic zak uit en geef wat high fives.
Het regende ook in Hereford Street.
Dan slaan we linksaf naar Boylston Street waar de finish is. Het is nog 400 meter en ik hijs de KiKa vlag omhoog. Ik loop naar links en jut het publiek op, wat is dit heerlijk. Het wordt me zelfs allemaal teveel en laat een traan – het was dan ook zó een mooi avontuur.
TROTS als een PAUW kom ik bij de finish en blijf er zelfs even op staan om ervan te genieten. I DID IT!
Na de finish lopen we door en krijgen we onze felbegeerde Boston Marathon medaille omgehangen. En er is nog een verrassing want KiKa runner Wieger duikt achter me op. Samen gaan we op de foto en halen we onze felbegeerde Six Star Finisher medaille op.
Dan rest een hele warme douche in het hotel en snel op weg naar Cheers. Je wordt daar als hardloper met luid gejuich en gejoel ontvangen. Ik kreeg extra felicitaties en gelijk een biertje voor de mooie Six Star Finisher medaille en van mijn loopgroepje uit Amersfoort een prachtig World Marathon majors shirt, wat een prachtige verrassing!
Mijn tip: als je ooit een marathon wilt gaat lopen, ga er dan een voor KiKa lopen in een wereldstad. De ervaring is onvergetelijk, je kan er nog heel lang op teren. Schrijf je in voor een KiKa marathon avontuur. Ik heb na 6 marathons niet alleen meer dan 104.000,- EUR ingezameld voor Stichting Kinderen Kankervrij. Ik heb prachtige ervaringen gehad, wereldsteden mogen bezoeken, nieuwe loopmaatjes ontmoet èn marathons gelopen waarvan ik nooit had kunnen dromen.
Dank voor al jullie steun tijdens mijn Marathon Majors avontuur!
De Utrecht Science Park Marathon is een perfecte hardloopwedstrijd die ik graag loop. Na twee keer de halve marathon in Utrecht te hebben gelopen had ik nu de 10km in het vizier om te kijken of ik mijn PR van 42:13 kon aanscherpen. Het liefst duik ik voor de allereerste keer onder de 42 minuten.
De Utrecht Marathon wordt altijd in maart georganiseerd, dus lekker koel en dat vind ik heel belangrijk bij wedstrijden. Het parcours is vlak en er is een afstand voor iedere loper: kidsrun, 5km, 10km, een halve én de hele marathon. De laatste twee afstanden gaan ook echt door de binnenstad en zijn prachtige routes!
Wedstrijddag – ARCTIC is echt de enige omschrijving die ik voor deze dag heb! Ik stap uit de auto in de tochtige parkeergarage op het Science Park Utrecht. Het is -2C en windkracht 5 a 6. Normaal draag ik een korte broek en een shirtje met korte mouwen. Dit wordt mijn allereerste wedstrijd met handschoenen! Daarnaast in lange broek, hardloopshirt met lange mouwen en een hardloopjas. Ik heb er 10 weken marathon training opzitten voor de Boston Marathon, waarvan een week ‘verplichte rust’ door een heftige griep. Al de trainingsarbeid wil ik vandaag omzetten naar een nieuw persoonlijk record op de 10 kilometer. Dit om mijn motto – hoe ouder, hoe sneller 🙂 – ook dit jaar weer waar te maken. De grote vragen zijn of:
Ik al volledig hersteld ben van de week griep.
Hoe ik zou reageren op de snijdende kou.
Bij het Sportcentrum Olympos kon ik mijn rugtas afgeven. Wel grappig dat ze in de hal een tent hebben staan die de Marathon in Antarctica promoot. Ik weet niet of het evenement veel inschrijvingen heeft gehad met dit weer. Vanaf Olympos vertrek ik warmlopend naar de start. Ik dribbel daar rond de 3km en trek wat sprintjes, dan vind ik het voldoende en vertrek richting het startvak. Ik ben vooral benieuwd of ik mijn beoogde tempo van 4:12 min/km kan volhouden over de hele afstand. Dan zou ik namelijk voor de allereerste keer onder de 42 minuten uitkomen op de 10 kilometer.
Het is bijna tijd. Ik loop langzaam naar de startfuik en ga van start!
De eerste 1 kilometer – 4:23
Het startschot valt en ik ben lekker gaan lopen, mikkend op een tempo van 4:12 min/km. Go Go Go! Het is echter zó druk, de eerste kilometer kan ik gewoon geen vaart maken, er zijn teveel lopers. Ik wil niet teveel gaan slalommen dus heb me ingehouden – door alleen in te halen waar het echt kon.
Er is al snel een punt waar we worden gefotografeerd door de specialisten van marathonphoto.com. Ik bedenk me dat mijn startnummer niet zichtbaar is omdat ik mijn jasje nog aan heb. Het was te koud om zonder jasje te gaan lopen maar nu zou ik dus niet herkend worden met het startnummer. Ach ja, toch nog een mooie foto gevonden achteraf. Ik voel de koude wind nog!
De eerste 4 kilometer loop ik in de weilanden richting Bunnik. In de weilanden staat de wind altijd pal – of schuin – tegen. En er is opeens niemand om achter te lopen. Waar ik op de eerste kilometer nog veel medelopers zag, loopt er nu niemand in de buurt. Dit stuk is afzien. Gelukkig heb ik nog veel energie, maar de wind en de kou maken het niet aangenaam. Brrr! Wel zie ik dat mijn gemiddelde tempo iets verbeter door sneller te lopen dan in de 1e kilometer. Mijn kilometertijden:
Kilometer 2 – 4:12 min/km
Kilometer 3 – 4:10 min/km
Kilometer 4 – 4:17 min/km
Dan kom je in Bunnik aan, ik voel dat het iets gemakkelijker gaat. De wind wordt door de huizen een beetje opgevangen, er is af een toe wat publiek dat enthousiast aanmoedigt. Fijn!
Kilometer 5 gaat in 4:14 min/km
De eerste 5km gingen in 21:24. Als ik de laatste 5 kilometer in 20:35 zou lopen kon ik de magische 42 minuten grens breken. Dat is 4:07 min/km! Die #sub42 breken zou dus heel pittig worden! Ik voelde me echter nog goed én wist dat er nu een lang stuk met meewind zou komen richting het Science Park.
In de zesde kilometer van het parcours verlaat je Bunnik. Gelijk voel je de wind in de rug. OK, nu een tandje erbij, even flink tempo maken.
Kilometer 6 – 4:13 min/km
Kilometer 7 – 4:01 min/km
Kilometer 8 – 4:05 min/km
Ook dit stuk terug naar Science Park loop ik grotendeels alleen. Als de laatste 2 kilometers beginnen kijk ik voor de laatste keer op mijn horloge en zie dat het erg spannend wordt om nog onder de 42 minuten te komen. Voor me loopt een groepje van 3 in een strak tempo, met een tempoverhoging kan ik erbij aansluiten. Had ik het geweten bij wie ik aansloot was ik wel even naar voren gelopen, maar ik bleef bungelen op de 4e positie om even bij te komen.
We gaan al de allerlaatste kilometer in! De harde wind is nu pal tegen en 2 lopers zakken een beetje af. Ik schuif op en loop nu in de 2e positie van het groepje. We draaien de Cambridgelaan op, de finish is zichtbaar, je hoort de omroeper schallen. Ik weet van mijn vorige wedstrijden dat het dan nog 500 meter is.
Ik kan de gaskraan wat verder opendraaien en loop nu schuin achter degene die voor me loopt. Hé, het is Frank, mijn hardlooptrainer! Ik roep “Frank” maar krijg geen reactie. Ik versnel een stuk en loop nu pal naast hem, “Hoi Frank”. Haha, herkenning, we lachen even naar elkaar. Van hem heb ik een startbewijs van gekregen, dus twee Franks lopen nu naast elkaar, wat een enorm toeval! Inmiddels is de finish al over 400 meter en is het tijd voor de eindsprint. Ik moet iets geroepen hebben: “Kom Frank, Go Go Go” en versnel. Frank gooit er een aanmoediging uit.
De benen worden nu snel zwaarder en ik moet nog best een stuk. Kom op Ramon, tempo blijven houden. Nog even pijn lijden en dan kan je straks nagenieten van een mooie tijd. Bij de finish trek ik nog de rits van mijn jas los. De benen branden nu echt!
Schreeuwend van blijdschap / volledig buiten adem / met in brand staande benen ga ik over de finish. Ik heb 41:40 heb gelopen, wat een tijd! Het laatste stuk ging dus razendsnel. De SUB42 is binnen en kan bij mijn lijst van persoonlijke records worden bijgeschreven. Yes!
Ook Frank komt over de finish en we kunnen op adem komen terwijl we de medaille gaan ophalen. Wat een toeval was dit! Weer wat om over te praten op de wekelijkse training die start vanuit Run2Day Amersfoort.
Wow. Ik begon aan dit avontuur in 2011, mijn doel was om mijn allereerste marathon te lopen in New York in 2012 én om geld in te zamelen voor KiKa. Als ik dan ooit één marathon zou lopen, dan moest het wel die van New York zijn.
Gedurende het jaar in de aanloop van de marathon had ik zo hard getraind en €15.055,- euro ingezameld. Echter, mijn eerste marathon ging helaas niet door omdat orkaan Sandy van New York een rampgebied had gemaakt. Ik eerde mijn sponsors door de marathon van Spijkenisse te lopen en besloot door te zetten: om niet 1 marathon maar alle 6 de World Marathon Majors (in New York, Londen, Berlijn, Tokio, Chicago en Boston).
Daarnaast heb ik me uiteindelijk als doel gesteld om de Majors te lopen én €100.000,- euro in te zamelen voor KiKa!
Nu, een paar weken voor mijn laatste Major in Boston is het inzameldoel mij gelukt, het bord kan omhoog!
Dank jullie wel voor al jullie fantastische donaties, voor jullie steun, alle berichtjes. Dank aan alle supermarkten die vele keren hebben gesteund met statiegeld-acties, dank voor je statiegeld-bonnetjes, al de runners die zich zo ongelooflijk hebben ingezet tijdens de KiKa Leusderend Run en de KiKa Kanjer Runs op de Bolster, dank voor de aankoop van KiKa-broodjes, van overheerlijke bonbons, van spulletjes tijdens Koningsdag, meedoen met het raden van eindtijden van mijn wedstrijden. DANK! Mede door jullie bijdrage(s) heb ik dit bedrag mogen inzamelen.
Ik heb twee mensen die ik enorm waardeer gevraagd of ze iets over mij konden zeggen. De eerste is de mede-oprichter van KiKa: Frits Hirschstein. Als je vind dat ik veel heb ingezameld dan verbleekt dat wat bij Frits met zijn team heeft gedaan. Frits heeft niet alleen de Stichting Kinderen Kankervrij opgericht maar er ook een groot succes van weten te maken. Met een kleine team jaarlijks miljoenen – en in 2016 zelfs 23 miljoen (!) -inzamelen. Dat is echt ongelooflijk. Dank Frits voor je waardering!
De tweede is Abdi Nageeye, de huidig Nederlands Recordhouder op de marathon. Een groot voorbeeld voor mij in trainingsijver en instelling. Over het lopen van dat Nederlands record op de marathon zei hij toen hij 50 seconden op het schema achterliep bij kilometer 30: “Abdi, nu doorlopen, diepgaan, pijn lijden, dan kun je de rest van je leven genieten.”. Ik heb zijn management gevraagd of hij een quote wilde geven over mijn avontuur. Dank Abdi!
Nu, kijk ik er ENORM naar uit om op maandag 16 april de finish over te gaan van mijn zesde en laatste World Marathon Major: de Boston Marathon. Ik denk dat het wel een momentje wordt als ik daarna de Six Star Finisher Medal uitgereikt krijg….
2017 was een mooi hardloopjaar! Een jaar met vooral veel hoogtepunten en gelukkig weinig dieptepunten. Het was ook het jaar dat ik veel inzamelacties waaronder 2 prachtige sponsorlopen organiseerde voor KiKa. Door alle acties wist ik in 14 maanden €30.000,- in te zamelen. 🙏
. De highlights:
1. Ik ben vooral blij dat ik het jaar zo goed af kan sluiten. Dank aan mijn lieve gezin en familie die me steunt & vooral lekker laat lopen. Dank ook aan iedereen die heeft meegeholpen, gedoneerd, heeft laten weten dat ze me steunden en aan alle gezellige hardloopmaatjes!
.
2. Sponsorloop basisschool De Bolster. Als ik terugdenk aan de enorme inzet van de 400+ kinderen, de ouders, de leraren, het organisatie-team en directie wordt het me soms nog teveel. Ik zal de dag nooit vergeten én dat er uiteindelijk €16.004,- is opgehaald maakte iedereen heel trots.
.
3. Sponsorloop Leusderend. Organiseer maar eens op een prachtig bedrijventerrein gelegen aan Den Treek een sponsorloop. En dat deed ik! Uiteindelijk deden meer dan 70 runners mee en werd er €6.550,- ingezameld. Prachtige loop en gezellige borrel!
.
4. In februari liep ik de marathon van Tokyo voor KiKa. Het was mijn 4e World Major Marathon die ik liep in een nieuw Persoonlijk Record van 3u35. Een fantastische reis met leuke runners in een prachtig land. Ik heb heel veel foto’s gemaakt. Aanrader!
.
5. In oktober liep ik de Chicago marathon. Met een gevoelstemperatuur van 30C liep ik mijn 5e World Major. Compleet gebraden door de hitte kwam ik over de finish in 3u48. Ik werd gedragen door het super enthousiaste publiek, wat zijn marathons in de USA toch een feestje.
.
6. De Zevenheuvelenloop was mijn allereerste run: ik liep 1:u20 in 2011. Elk jaar kom ik terug. Het is gelukt om voor de 7e keer op rij mijn PR scherper te stellen: dit keer liep ik 1:06:32. Volgend jaar ben ik er weer bij!
.
7. De Kerstmannenrun in Amersfoort is een mooie traditie. Met de hardloop- en voetbalgroep doe ik graag mee aan deze fun-run waar het voornamelijk om het feestje erna gaat. Gezellig!
.
8. Halve marathon Utrecht. Mijn enige halve in 2017 was drie weken na Tokyo. Met behulp van een echte haas kon mijn PR verbeteren tot 1:34:12.
.
9. StartbaanRun 10km. De 10km waar het moest gebeuren in 2017, mijn PR ook hier gebroken. 42:13 it is.
.
😀
De dieptepunten waren er gelukkig niet veel. Ik liep wat blessures op maar gelukkig gingen die ook weer weg met voldoende rust. Op naar een mooi nieuw jaar!
Ik liep afgelopen weekend de StartbaanRun op de voormalige vliegbasis in Soesterberg. Het was een mooie hardloopwedstrijd en vind het een aanrader! Er deden 900 runners mee verdeeld over de kidsrun (0.5km en 1km), de 5km en 10km prestatieloop. De organisatie samen met de sponsoren en vele en vrijwilligers verzorgden een geweldige hardloopmiddag!
Één of twee keer per jaar loop ik een 5, 10, 15km, 21km of marathon om te kijken of ik mijn PR kan aanscherpen op deze mooie afstanden. Tot nu toe gaat dat redelijk goed! Zie al mijn Persoonlijke Records sinds ik begon met hardlopen in 2011. De StartbaanRun was mijn eerste goede poging van dit jaar op de 10km. Het zag er veelbelovend uit: goede condities voor recordpoging en hardloopmaatjes Emile en Daniel waren er ook bij. Wat zijn voor mij goede condities van een wedstrijd om een Persoonlijk Record te lopen?
Koel weer. Boven de 10C kom ik mijn bed niet uit voor een recordpoging 🙂 Het liefst loop ik die tijdens erg koel weer, dus ik zoek de wedstrijden graag uit in november t/m maart.
Verharde weg. Op het asfalt loop je sneller dan onverharde wegen. De startbaanRun is wedstrijd die over de startbaan van een vliegveld gaat, perfect! Let op: er zit bij de 10km ook een stuk bospad in van ongeveer 2 km in het parcours.
Vlak parcours. Het liefst natuurlijk zo vlak mogelijk zonder heuvels. De route van de StartbaanRun was zeker niet helemaal vlak. Twee keer stijg je rond de 25m, maar gelukkig daal je ook weer af. 🙂
Flauwe bochten. Bij scherpe bochten moet je afremmen, dus het liefst loop ik op een parcours met alleen een paar flauwe bochten. De StartbaanRun had geen scherpe bochten dus wat dat betreft perfect!
De StartbaanRun had dus redelijk goede condities voor een snelle tijd. De start en de finish zijn vlak naast een grote loods waar je je spullen kan achterlaten en je fiets prima naast kan parkeren. Ik stond popelend met Run2Day hardloopmaatjes Emile en Daniel aan de start. We hadden in de regen een korte warming up gedaan mét uitzicht op een prachtige dubbele regenboog.
Mijn doel was om onder de 42 minuten te finishen, dan zou ik mijn PR van 42:30 dik verbeteren.
De eerste 5km – 21:06
De eerste 2 kilometers loop je op de startbaan zelf, heerlijk breed asfalt. De loop lijkt het in het begin als vanzelf te gaan, ik loop als vijfde van rechts op deze foto. In het begin van de 3e kilometer gaan we van de startbaan af naar een gewone weg. Emile moet even lossen maar zal sterk weer terugkomen. Die weg gaat langzaam maar zeker omhoog (25 m hoogteverschil op deze kilometer) en als verrassing duik je opeens een bospad in. Het bospad gaat omhoog een heuvel op, tot wel twee keer toe!
Het had voor de 10km wedstrijd keihard geregend en gehageld. Het bospad was daardoor op sommige plekken echt heel erg glibberig, ik ben blij dat ik daar niet onderuit ben gegaan.
De 2 heuveltjes kosten me blijkbaar wel wat moeite want de 4e kilometer was ook mijn langzaamste met 4:21 min/km. De eerste 5km waren wel in 21 minuten en 6 seconden afgeraffeld!
De tweede 5km in 21:07 – totaal 42:13
We keerden terug naar de startbaan en Emile sluit weer aan, echt super! Helaas, vanaf de 6e kilometer kon ik het beoogde tempo van 4:12 min/km niet meer vasthouden en liepen Emile en Daniel langzaam bij me weg. Ondanks dat het tempo bij mij een beetje aan het inzakken was – ik kon echt niet harder – wist ik dat een Persoonlijk Record nog erin zat. Dus ik klampte aan bij een runner die op een mooi tempo voorbij liep.
Ik had Emile en Daniel de laatste kilometers nog in het zicht en dat was goed! Door een snelle laatste kilometer liep ik vervolgens bijna een negatieve split op de 10km: De tweede 5km gingen in 21:07 en liep dus een Persoonlijk Record.
Dan mag je juichen bij de finish! Leuk om ook bekenden te zien na de finish. Na het omkleden in de loods was het tijd voor een warme chocomel met slagroom als toetje bij Restaurant ’t Hoogt!
Ik kom graag terug bij de Startbaan Run, dank aan de organisatie en alle vrijwilligers voor de goede organisatie!
Het startbewijs van de Boston Marathon 🦄 te pakken krijgen is een grote uitdaging voor de marathonloper. Lees hoe ik het gewilde Boston Marathon startbewijs heb bemachtigd.
De vraag naar startbewijzen voor de 6 World Marathon Majors – en dus ook de Boston Marathon inschrijving – is al jaren heel hard aan het toenemen. De 6 grote marathons hebben zich met sponsor Abbott verenigd als de World Marathon Majors. Als je ze als hardloper allemaal uitloopt dan krijg je een geweldig grote medaille.
Daarnaast krijg je ‘eeuwige roem’ door vermeld te worden als Six Star Finisher. Steeds meer hardlopers willen de Majors lopen. Het zal daarom in de komende jaren steeds moeilijker worden om aan een startbewijs te komen, waarvan het Boston startbewijs de grootste uitdaging is voor velen.
Ik heb zelf nu 5 medailles van World Marathon Majors door ze voor KiKa te lopen. Sinds 2012 heb ik de marathons van Berlijn, Chicago, Tokio, Londen en New York gelopen.
De medaille van de Boston Marathon en de felbegeerder Six Star Finisher medaille heb ik nog niet. Dat is de reden dat ik heb ik uitgezocht wat voor manieren er allemaal zijn om aan het felbegeerde startbewijs van Boston te komen.
Aantal deelnemers Boston Marathon
Boston is de oudste jaarlijkse marathon. Er kunnen jaarlijks rond de 30.000 deelnemers starten. Voor de Boston marathon wordt je niet ingeloot zoals bij andere Marathon Majors maar dien je je te kwalificeren of op een andere wijze aan een startbewijs te komen, er is geen loterij. Hieronder vind je de mogelijkheden.
Mogelijkheid 1: Loop pijlsnel om de Boston Marathon Qualifier te halen.
De Boston Marathon is uniek in het toelaten van de lopers. Om toegelaten te worden dien je je te kwalificeren. Je moet op een erkende marathon de Boston Qualifier – de kwalificatietijd – lopen. Zie het schema hieronder, voor mij – man tussen de 45-49 jaar oud – is de kwalificatietijd 3u25 (momenteel zelfs 3:20). Als loper moet je nog een paar minuten sneller zijn dan deze kwalificatietijd. Afhankelijk van de hoeveelheid marathonlopers die zich hebben ingeschreven wordt de uiteindelijke kwalificatietijd berekend. Voor de 2018 marathon was de kwalificatietijd voor mijn leeftijdsgroep uiteindelijk 3:22:51. Mijn Persoonlijk Record op de marathon is 3u35 – dus heb ik me nog niet kunnen kwalificeren.
Tabel: 2020 BOSTON MARATHON QUALIFIER – TIJDEN
Leeftijd
Mannen
Vrouwen
18-34
3u 00min 00sec
3u 30min 00sec
35-39
3u 05min 00sec
3u 35min 00sec
40-44
3u 10min 00sec
3u 40min 00sec
45-49
3u 20min 00sec
3u 50min 00sec
50-54
3u 25min 00sec
3u 55min 00sec
55-59
3u 35min 00sec
4u 05min 00sec
60-64
3u 50min 00sec
4u 20min 00sec
65-69
4u 05min 00sec
4u 35min 00sec
70-74
4u 20min 00sec
4u 50min 00sec
75-79
4u 35min 00sec
4u 05min 00sec
80 and over
4u 50min 00sec
4u 20min 00sec
Dus, de eerste optie is snel genoeg lopen om je te kwalificeren. Dit is ook wat je graag wil, maar niet iedereen kan zijn kwalificatietijd lopen. Als dat niet lukt, zoals tot nu toe bij mij, dan moet je een andere manier vinden om in Boston aan de start te gaan verschijnen. Gelukkig zijn er een aantal manieren om aan een non-qualifier startbewijs te komen.
Sommigen vragen zich af, kan je dan niet een andere snelle loper voor je laten lopen op een marathon om je zo te kwalificeren? Dat kan, maar is natuurlijk niet sportief. Als je daarop wordt betrapt door de Boston Marathon organisatie dan wordt je voor altijd uitgesloten van deelname. Dat zou toch zonde zijn als je je Six Star Finisher medaille wilt gaan halen.
Mogelijkheid 2: aanpappen met de Boston Marathon sponsor.
De grote sponsors van de Boston Marathon – ook wel Featured Sponsors – krijgen altijd een aantal non-qualifier startbewijzen. Momenteel zijn dat:
Adidas – wellicht heb je een bekende die bij het merk Adidas werkt? Liefst de Amerikaanse tak van dit bedrijf – die kan je eventueel helpen aan een startbewijs. Aanpappen maar!
John Hancock – Een Amerikaanse financiële dienstverlener. Dit bedrijf geeft zelf honderden startbewijzen per jaar aan goede doelen. De goede doelen halen daarmee vervolgens geld op. Als goed doel kan je aanmelden voor 2019 via deze link: johnhancock.com/bostonmarathon. Deze sponsor maakt samen met de Boston Marathon organisatie de derde optie mogelijk om je felbegeerde startbewijs te krijgen.
Mogelijkheid 3: startbewijs via een Amerikaans goed doel.
Er zijn goede doelen die geld inzamelen door de Boston Marathon non-qualifier startbewijzen ter beschikking te stellen. Je dient een minimum van $5.000,- USD – en vaak meer – in te zamelen plus de kosten van een non-qualifier startbewijs te betalen: $610,- USD voor het 2020 startbewijs. Daarnaast betaal je zelf de reis- en verblijfskosten.
Ik heb me zelf bij een drietal goede doelen die zich voor kinderen inzetten ingeschreven. Dit is een hele procedure! Omdat er veel aanvragen zijn bij de goede doelen hebben de meeste een uitgebreide selectieprocedure waarin je eerst schriftelijk en soms daarna ook nog telefonisch/ via Skype wordt geïnterviewd. Wat ze schriftelijk vragen?
Ze vragen naar je motivatie: waarom je voor hun wil lopen en inzamelen. Why run a marathon for us?
Ze vragen naar je ervaring als hardloper. Will you be able to complete a marathon?
Ze vragen of je eerder geld hebt ingezameld en of je je inzet voor het goede doel. Will you be able to raise sufficient funds? Tell us your fundraising plan. What do you currently do for charity?
Je Engelse taal moet dus op redelijk niveau zijn om hier doorheen te komen.
Wanneer kan je de goede doelen aanschrijven? De start van de selectieprocedure begint in de eerste week van september, tegelijkertijd met de inschrijving van de marathon voor gekwalificeerden die in april plaatsvind. Een maand later – in oktober – zijn de startbewijzen meestal al vergeven.
Tip: ik zag dat op de website van de sponsor John Hancock er meer goede doelen staan dan op de website van de Boston Marathon. Dus wellicht zou je die – veelal kleinere – goede doelen op de John Hancock website kunnen aanschrijven om te vragen of ze nog startbewijzen hebben.
Mogelijkheid 4: startbewijs via een Nederlands goed doel.
Er zijn op dit moment geen goede doelen die het mogelijk maken om de Boston Marathon te lopen. De hoop is dat KiKa de eerste gaat worden zodat ze alle World Marathon Majors kunnen aanbieden.
Mogelijkheid 5: startbewijs via een sport/reisbureau
In Nederland zijn er momenteel 2 reisbureaus die startbewijzen hebben voor de Boston Marathon. Ze bieden een compleet verzorgde reis inclusief vlucht en hotel. Degene die dit pakket al jaren aanbied is Run2forty2. Bij deze organisatie zijn de Boston startbewijzen gereserveerd voor lopers die meerdere reizen bij hun boeken, op dit moment minimaal 3 reizen voordat je in Boston mag lopen. Nieuw is dat TUISports ook een reispakket aanbied voor de Boston Marathon met startbewijs. Deze staan niet op hun website maar er waren er dit jaar wel een aantal beschikbaar.
Er zijn in de wereld natuurlijk meer bureaus die Boston Marathon Reizen inclusief startbewijs verkopen. Ik heb in een lange zoektocht op Google naar zoveel mogelijk sportreisbureaus’s gezocht. Zie de lijst hieronder:
Deze lijst is bij lange na niet volledig! Er zijn vast veel meer sportreisbureaus die pakketten voor de Boston Marathon hebben maar meer heb ik er niet gevonden. Ik heb zelf vervolgens contact gezocht met al deze reisbureaus – mooie e-mails in hun eigen taal gemaakt met behulp van Google Translate – en gevraagd of ik op een wachtlijst of een mailing list kon komen. Als ze de Boston Marathon pakketten namelijk gaan aanbieden rond augustus, september dan zijn ze altijd razendsneluitverkocht.
Vele keren greep ik ernaast. Ik kreeg vaak geen mail als de pakketten beschikbaar werden gesteld op de websites. Het leek erop dat het niet ging lukken dus toen ben ik begonnen met de goede doelen in Amerika aan te schrijven. Op het moment dat ik daar in het sollicitatieproces was, kwam uiteindelijk een Duits reisbureau met de vraag of ik nog geïnteresseerd was in een pakket. Jazeker! Na wat aandringen kon ik een directe vlucht naar Boston vanuit Amsterdam boeken in plaats van hun eerste aanbod vanuit Keulen. Dus toen heb ik mijn startbewijs, vlucht en hotel geboekt via hun geboekt. Zoals met alle marathon reizen tot nu toe betaal ik dat bedrag zelf.
!! YES !!
!! Ik mag meedoen aan de Boston Marathon en krijg dan Six Star Finisher medaille!!
Mogelijkheid 6: loop een marathon die bergaf gaat
Als je op zoek gaat naar een snelle marathon denk je vaak aan een vlak parcours in een koele, windstille omgeving. Er zijn echter ook marathons die gaan heuvel af. En er is er één in de Vernigde Staten die gaat meer dan 1500 meter bergaf! Dat is 3.7% stijgingspercentage in je voordeel en zou volgens de calculator van het Geheim van Hardlopen bij mij al 15 minuten schelen op de marathon! Op deze marathon, die elke april wordt gelopen kan je je allersnelste tijd ooit behalen. Bekijk de Run Revel Marathon Mt Charleston bij Las Vegas.
Mijn laatste World Marathon Major voor KiKa
Ik zal de Boston Marathon uiteraard lopen voor KiKa. Mijn droom is om uiteindelijk meer dan € 100.000,- euro in te zamelen met het lopen van alle World Marathon Majors. Help je mee om die droom waar te maken? Doneren kan op: actievoorkika.nl/boston-marathon-voor-kika.
.
Wat zijn voor mij goede condities van een wedstrijd om een Persoonlijk Record te lopen?
Alle mooie foto’s zijn gemaakt door: 
In het begin van de 3e kilometer gaan we van de startbaan af naar een gewone weg. Emile moet even lossen maar zal sterk weer terugkomen. Die weg gaat langzaam maar zeker omhoog (25 m hoogteverschil op deze kilometer) en als verrassing duik je opeens een bospad in. Het bospad gaat omhoog een heuvel op, tot wel twee keer toe!
